“Ostry dyżur” na Europejskim Kongresie Kultury

Emergency Room („ostry dyżur) to otwarta przestrzeń ekspozycyjna udostępniana artystom, którzy komentują w niej wydarzenia społeczne i polityczne z danego dnia. Prezentowane prace, niezależnie od formy – czy będą to instalacje, obiekty plastyczne, wideoart, happening, czy performance – zawsze mają charakter krytyczny, interwencyjny. Wszystkie są rejestrowane, a część z nich publikowana i komentowana w internecie.

Prace, które nie zostaną odebrane przez artystów, trafiają do Delay Museum, gdzie pełnią funkcję „sztuki dnia wczorajszego” – nieaktualnej z punktu widzenia Emergency Room, ale nadal bieżącej w porównaniu ze sztuką krytyczną prezentowaną w ramach klasycznych, kuratorskich wystaw, których przygotowanie trwa znacznie dłużej.

Projekt Emergency Room po raz pierwszy odbył się w galerii PS1 nowojorskiego Museum of Modern Art w 2007 roku. Twórcą formatu jest Thierry Geoffroy „Colonel”, duński artysta specjalizujący się w sztuce sformatowanej, który będzie kuratorem również polskiej edycji. Emergency room w ramach Europejskiego Kongresu Kultury oprócz komentarzy do wiadomości z pierwszych stron gazet, będzie odnosił się także do kongresowych wydarzeń, w tym szczególnie tematów spotkań i dyskusji.

Pawilon Emergency Room zbudowany zostanie w najbardziej ruchliwym miejscu kompleksu budynków wokół Hali Stulecia. Autorami projektu pawilonu są Marcin Garbacki i Karolina Tunajek (Projekt Praga). Autorem wystroju wnętrz formatu jest architekt Jean de Piepape.

Kuratorzy: Thierry Geoffroy, Michał Bieniek
Architekci pawilonu: Marcin Garbacki, Karolina Tunajek
Architekt wnętrz: Jean de Piepape
Produkcja: Karolina Bieniek, Agata Makowska
Współorganizator: Fundacja Art Transparent

Artyści: Tomasz Bajer, Guillaume Dimanche, Wojciech Duda, Valerie Frossard, Sophie Hjerl, Rosaria Iazzetta, Rafał Jakubowicz, Peter Lind, David Marin, Piotr Kmita, Marcin Mierzicki, Dorota Nieznalska, Tomasz Opania, Kama Sokolnicka, Dionisis Christofilogiannis, Christian Costa, Nadia Plesner, Peter Rothmeier Ravn

Tomasz Bajer
Obszarem artystycznej aktywności Tomasza Bajera jest sztuka pojęciowa, instalacja, obiekt, akcja w przestrzeni publicznej, rzeźba, multimedia i malarstwo. W jego twórczości zaobserwować można silne wpływy sztuki dadaistycznej i konceptualnej. Tomasz Bajer interesuje się procesem tworzenia i zaburzania tożsamości jednostki, społeczności oraz duchowości człowieka – jego rozdarciem pomiędzy tym, co metafizyczne a tym, co materialne. Interesują go zagadnienia społeczno-polityczne, między innymi łamanie praw człowieka, kryptonacjonalizm, komercjalizacja kultury. Poddaje analizie mechanizmy kreowania wydarzeń medialnych, wychwytując wszelkie niejasności i niedopowiedzenia zniekształcające ich pierwotną treść. Inspiracją jego prac jest często historia, zarówno powszechna, jak i lokalna, a także aktualne wydarzenia.

Guillaume Dimanche
Artysta multidyscyplinarny, studiował sztukę wideo i obrazów cyfrowych w Akademiach Sztuk Pięknych w Paryżu i Poitiers. W swojej pracy wykorzystuje wideo, fotografię, rysunek, instalację, poezję, performance i grafikę. Każde z tych mediów jest dla niego sposobem rozprzestrzeniania myśli, a używane narzędzia wzajemnie się uzupełniają. Jego dzieła często są wyrazem sprzeciwu wobec zalewu obrazów, fragmentaryczności naszego pola widzenia i zaniku umiejętności wydobywania istotnych informacji z tego, co obserwujemy. Artysta tworzy kompozycje złożone z multiplikowanych obrazów, na nowo aranżuje miejsce, postać, porę dnia, gromadzi fragmenty rzeczywistości w formie stopklatek. Taki zapis jest przedmiotem, próbką, pikselem w obrazie. Modyfikując te fragmenty, dodając i odejmując światło, twórca nadaje nieruchomym obrazom życie. Przedmiot zostaje uwznioślony. Od ponad dwudziestu lat Dimanche wystawia swoje prace w instytucjach i niezależnych ośrodkach sztuki.

Wojciech Duda
Urodzony w 1964 r. w Szczecinie. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Od 1995 roku wykładowca w Akademii Sztuk Pięknych obecnie Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. Od 2002 współtworzy grupę artystyczną Wunderteam (wraz z zmarłym w 2005 r. Włodkiem Filipkiem, Rafałem Jakubowiczem, do 2005 r. z Pawłem Kaszczyńskim, od 2005 r. z Maciejem Kurakiem). W swoich pracach wykorzystuje różne media.

Valerie Frossard
Urodzona w 1978 r. w Genewie, mieszka i pracuje w Paryżu. Studiowała fotografię w Haute Ecole d’Art et de Design w Genewie, równolegle zdobywając tytuł magistra literatury francuskiej i angielskiej na Uniwersytecie Genewskim. Następnie przeprowadziła się do Filadelfii, gdzie wykładała literaturę francuską na tamtejszym uniwersytecie i studiowała fotografię w School of Design na Uniwersytecie w Pensylwanii. Po dwóch latach w USA przeniosła się do Paryża, gdzie od trzech lat pracuje jako niezależna fotografka.
W swojej pracy porusza zagadnienia dotyczące rzeczywistości i fikcji, prawdy i kłamstwa, rzeczy możliwych i rzeczy niemożliwych oraz przestrzeni progowej fotografii. Jej obrazy są starannie zaaranżowane, skonstruowane jako mise en scènes. Stawiają pytania dotyczące jaźni, poruszają kwestie związane z tożsamością, stereotypami, płcią i feminizmem. Artystka pojawia się osobiście w niektórych własnych pracach, tworząc psychologiczne i symboliczne ludzkie krajobrazy.

Sophie Hjerl
Urodzona w 1971 r. w Kopenhadze. Studiowała na Królewskiej Duńskiej Akademii Sztuk Pięknych w latach 1993-2000. W latach 2000-2002 odbyła studia magisterskie w zakresie teorii sztuki i komunikacji.
Pracuje głównie z wideo, choć wykorzystuje także inne media. Mimo że jej prace osadzone są w syntetycznym świecie nowych mediów, charakteryzuje je zmysłowość, bezpośredniość i poetyckość. Hjerl oferuje widzom możliwość odbycia medytacyjnej podróży w świat rzeczy (pozornie) widzialnych. Jej prace wideo były prezentowane w muzeach, galeriach i na festiwalach w Danii i za granicą, m.in. w krajach skandynawskich, w Chinach, Grecji, na drugim Międzynarodowym Biennale Sztuki Współczesnej w Bułgarii, na Międzynarodowym Festiwalu Sztuki Kobiet w Syrii, w Pałacu Sztuk w Neapolu, na Festiwalu Filmów Alternatywnych w Belgradzie w 2007 r., Międzynarodowym Festiwalu Wideo w Bochum, w MoMA w Nowym Jorku, w galerii ATA w San Francisco.
Hjerl jest także kuratorką sztuki; przez ostatnie dwa lata współprowadziła program sztuki wideo w Holstebro w Danii (wielkoformatowe projekcje plenerowe), organizowany przez kuratorów związanych z Musikteatret Holstebro i Holstebro Kunstmuseum. Regularnie koncertuje ze swoim zespołem muzycznym.

Rosaria Iazzetta
Urodziła się w Mugnano w Neapolu w 1977r. Studiowała sztukę na Akademii Sztuk Pięknych w Neapolu.
W 2002 r. zdobyła rządowe stypendium dla artystów, ufundowane przez włoskie MSZ i rząd japoński. Ukończyła rzeźbę na Uniwersytecie Sztuki i Muzyki w Tokio. Zaczynała jako malarka, lecz w 2003 r. zainteresowała się rzeźbą oraz działalnością społeczną i publiczną. W południowowłoskich miastach można znaleźć jej instalacje poświęcone korupcji wśród polityków oraz przestępczej organizacji Camorra. W 2003 r. jej prace pokazała galeria Soh w Tokio. W 2010 r., na zaproszenie krytyka sztuki Achille Bonito Oliva, prezentowała swoje prace w ramach Biennale w Malindii (Kenia). W 2007 r. zdobyła nagrodę Movin’ Up Fundacji Młodych Artystów Włoskich GAI w Turynie, w 2006 r. została zaproszona przez ART Residence do Tokio. Jej projekty społeczne są prezentowane w Muzeum Sztuki Współczesnej MADRE w Neapolu, Muzeum Sztuki Setsuro w Nagoi, na wydziale sztuki mediów Uniwersytetu Temple w Tokio i w Griffen Park przy New Castle University w Australii. W marcu 2011 r. Iazzetta miała indywidualną wystawę w galerii Arti Visive w Neapolu. Swoją działalność społeczną opisała w książce „MALA TOLLERANZA”, wydanej przez Ulisse e Calipso. Mieszka w Neapolu i od 2010 r. wykłada rzeźbę na Akademii Sztuk Pięknych w Catanzaro we Włoszech.

Rafał Jakubowicz
Urodzony w 1974 r. w Poznaniu. Absolwent Wydziału Edukacji Artystycznej (1999) oraz Wydziału Malarstwa, Grafiki i Rzeźby (2000) poznańskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie obecnie wykłada. W 2011 roku obronił doktorat na Wydziale Komunikacji Multimedialnej Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. Autor publikacji w czasopismach artystycznych oraz katalogach wystaw. Od 2005 roku członek AICA (Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki).

Peter Lind
Urodził się w 1961roku, w Kopenhadze, Dania. Studiował kinematografię w Instytucie Sztuki Filmowej we Włoszech i na Uniwersytecie w Kopenhadze. Jego prace znajdują się w zbiorach duńskich instytucji sztuki: Muzeum Fotografii w Odense, Narodowym Muzeum Fotografii w Kopenhadze, Duńskiej Fundacji Sztuki w Statens Kunstfond oraz w Muzeum Sztuki w Esbjerg. Brał udział w wielu wystawach zbiorowych, m.in.: „Manifesta 8” (Murcia Hiszpania, 2010); „HQ,” (Galleri Poulsen Kopenhaga, 20090; „Night Shift” (Raketa, Sztokholm, Szwecja, 2008); “404festival” (Museo Castagnino, Rosario, Argentyna, 2004). Regularnie prezentuje swoje prace w ramach wystaw „Emergency Room” (Hanoi, Neapol, Paryż, Ateny, Nowy Jork, Berlin, Kopenhaga). Miał indywidualne wystawy m.in. w Greenaway Art Gallery w Adelajdzie i w Gallery Specta w Kopenhadze.

David Marin
Urodzony w 1973 r. Mieszka i pracuje w Sallanches, Francja. Jego prace były wystawiane m.in. na wystawach: „Le bois ŕ l’oeuvre” (jardin de Hauvel Calvados, Francja); „ART-PARIS” (Gallery Taiss Francja); „[A]préhension” (galeria La Rage, Lyon); „Artistes de garde” (galerie Poulsen, Kopenhaga); „SUSPENSION ACTIVE” i “Inside/outside” (galeria 91, La Haye, Holandia); “Open Art Fair” (Utrecht Holandia). Brał udział w wystawach “Emergency Room” w Neapolu i Paryżu.

Piotr Kmita
Urodzony 26 września 1981 r. w Kłodzku. Studiował filozofię na Uniwersytecie Wrocławskim. Absolwent Wydziału Grafiki wrocławskiej ASP. Swój dyplom „Zniewagi i obrazy” zrealizował w 2006 r. w pracowni profesora Eugeniusza Geta Stankiewicza (wyróżnienie i medal ASP Wrocław za najlepszy dyplom Wydziału Grafiki, wystawa w Galerii BWA Wrocław). Stypendysta Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2011), w 2010 nominowany do nagrody Gazety Wyborczej „WARTO”.
W swej twórczości posługuje się różnymi narzędziami (malarstwo, grafika, instalacja), których używa do komentowania wielu tematów, ze szczególnym uwzględnieniem miejsca artysty we współczesnym świecie. W pełnych zdystansowanej ironii realizacjach nie boi się konfrontacji z artystycznymi autorytetami. Jego prace pokazywane były na wystawach indywidualnych (m.in. „Okropności zabawy”, Mieszkanie Gepperta, Wrocław, 2011; „Preview”, Arttrakt, Wrocław, 2011; „Anteprima”, Teatro C, Livorno, Włochy, 2011) i zbiorowych (m.in. „Communism never happened”, w ramach II edycji festiwalu „Sztuka po przejściach”, Mieszkanie Gepperta, Wrocław, 2011; „Przegląd Sztuki Survival 8”, Bunkier Strzegomski, Wrocław, 2010).

Marcin Mierzicki
Urodzony w 1973 r. Jest absolwentem Wydziału Malarstwa i Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, gdzie uzyskał dyplom z malarstwa (2001). Zajmuje się wideo, tworzy instalacje i obiekty z wykorzystaniem dźwięku. Realizuje projekty, które w swojej strukturze prowokują interaktywność i są oparte na działaniach w procesie. Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w 2006 i 2011 roku.

Dorota Nieznalska
Absolwentka Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku (dyplom w 1999 roku w Pracowni Intermedialnej). Obecnie studentka Środowiskowych Studiów Doktoranckich Wydziału Intermediów gdańskiej ASP. W latach 1998–2002 współpracowała z Galerią Wyspa i Fundacją Wyspa Progress. W 1999 r., w nagrodę za pracę dyplomową otrzymała stypendium pobytowe The Germinations XI w Hull w Anglii. W 2000 r. zdobyła Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska dla Młodych Twórców i Naukowców. W latach 2005-2006 była stypendystką Kunstforum Ostdeutsche Galerie w Regensburgu w Niemczech, w 2009 – stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W 2010 otrzymała Stypendium Twórcze Marszałka Województwa Pomorskiego i stypendium pobytowe Polish Kultursommer Scholarship w Kiel w Niemczech, a w 2011 – stypendium pobytowe HIAP- Paths Crossing w Helsinkach w Finlandii. W 2010 roku zdobyła I nagrodę Gdańskiego Biennale Sztuki zorganizowanego w Gdańskiej Galerii Miejskiej. Brała udział w licznych wystawach zbiorowych i indywidualnych w kraju i za granicą. Jej prace znajdują się w polskich i zagranicznych kolekcjach publicznych i prywatnych.

Tomasz Opania
Urodzony w 1970 r. w Gliwicach. W latach 1989 – 1994 studiował we Wrocławskiej PWSSP. Dyplom z rzeźby obronił w 1994 r w pracowni prof. L Podsiadłego. W 1993 r. był stypendystą MKiS, a w latach 1994-96 r. – stypendystą rządu Konfederacji Szwajcarskiej (program „Dla młodych artystów”). Od 1996 pracuje w Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, gdzie od 2006 prowadzi zajęcia z rzeźby.

Zajmuje się rzeźbą, instalacją, sztuką performance. Buduje prace interaktywne, dzięki czemu część odpowiedzialności zrzuca na odbiorcę. Używa różnych materiałów i technik, które za każdym razem podporządkowuje opracowywanej właśnie idei. Realizuje zdarzenia oraz interwencje w przestrzeni publicznej. Charakter jego prac zależy w dużej mierze od miejsca, w którym są realizowane, jak również od miejsca, w którym znajduje się mentalnie on sam. Jego prace były prezentowane na wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych, m.in. we Wrocławiu, Genewie, Wiesbaden, Edynburgu.

Kama Sokolnicka
Artystka wizualna, mieszka i tworzy we Wrocławiu. Dyplom obroniła w 2003 r. na Wydziale Grafiki wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni prof. Geta-Stankiewicza. Uczestniczyła w programach rezydencyjnych, m.in. w Europejskim Centrum Współczesnych Działań Artystycznych CEAAC w Strasburgu (2004), była stypendystką Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2011), jej prace nominowano do Nagrody Fundacji Vordemberge-Gildewart (2011). Jej ostatnie wystawy indywidualne to m.in.: “Niepokój z widokiem” (Projekt Kordegarda, Warsaw, 2011); „Model zredukowany” ( Galeria Wozownia, Toruń, 2011); „O bieli, elipsie i nudzie” (BWA Studio, Wrocław, 2009); „Fantom i nieruchomy krajobraz” (Galeria Entropia, Wrocław, 2009). Prezentowała swoje prace na wielu wystawach zbiorowych, m.in. w Muzeum Sztuki w Łodzi i Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia w Gdańsku, a także w Wiedniu i Londynie.

Dionisis Christofilogiannis
Urodził się w 1973 w Grecji. Mieszka w rumuńskim Klużu i w Atenach. Pokazywał swoje prace w wielu instytucjach sztuki, między innymi na Międzynarodowych Targach Sztuki Współczesnej w Atenach, 2011), na praskim Festiwalu Sztuki Współczesnej (2010), Narodowym Muzeum Sztuki w Klużu, a także na Malcie (Valetta 2011), w neapolitańskim Pałacu Sztuk – Muzeum Sztuki Współczesnej i kilkukrotnie w Galerii Nakagawa w Tokio. Dwukrotnie brał udział w projekcie Emergenncy Room – w Atenach w 2007 r. i w Paryżu w 2008 r.

Christian Costa
Urodził się w Warszawie; mieszka w Neapolu i Warszawie. Costa zetknął się z różnymi rodzajami „sztuki publicznej”, mieszkając w wielu europejskich miastach: w Wiedniu, Mediolanie, Rzymie i Londynie. Współpracował z Uniwersytetem L’Orientale w Neapolu i Uniwersytetem Śląskim w Katowicach jako tłumacz esejów, tekstów literackich i poezji. Pisał artykuły na temat muzyki i sztuk wizualnych dla włoskich magazynów „Rumore”, „NextExit”, „SuccoAcido”. Kilka z jego opowiadań ilustrowane były przez L. Dalisi, M. Galateo, P. Mezzacapo. W 2002 r. współzałożył „container collectiva”: grupę artystyczną i studio projektowania wizualnego. W latach 2002-2006, Costa miał około 20 wystaw pod pseudonimem „container”.
W 2008 r., razem z artystą Fabrizio Ajello, był pomysłodawcą i założycielem projektu sztuki publicznej Spazi Docili (Przestrzenie Udomowione) we Florencji (www.spazidocili.org). Jego ulubionym technikami są instalacja, wideo i performance, często z wykorzystaniem dźwięku. Korzysta z fotografii cyfrowej i analogowej (Hasselblad) do produkcji materiałów, które z kolei wykorzystuje przy tworzeniu filmów wideo, kolaży, rysunków i instalacji.
Costa używa pojęcia „miejsca” jako swojego medium: w swoich pracach opowiada o tożsamości związanej z miejscem, sposobie, w jaki miejsca są postrzegane przez ludzi w nich mieszkających i ludzi z zewnątrz. Bada wzajemne relacje między tożsamością/pamięcią a miejscem oraz wpływ procesów społeczno-ekonomicznych na nasze kulturowe postrzeganie danego miejsca.

Nadia Plesner
Duńska artystka urodzona w1981 roku, mieszka i pracuje w Holandii. Centralnym tematem prac Plesner są zanikające granice pomiędzy działem redakcji a działem reklamy w mediach. Jej najbardziej znaną pracą jest rysunek „Simple Living”, w którym sportretowała dziecko z Darfuru trzymające małego ubranego pieska i dizajnerską torbę, co stanowiło jej komentarz na temat preferencji mediów, dokonujących wyboru między relacjonowaniem ludobójstwa w Darfurze a newsami z życia celebrytów.
Jej rysunek „Darfurnica” trafił na pierwsze strony gazet na całym świecie w maju 2011 r., po tym, jak Plesner wygrała proces z gigantem odzieżowym, firmą Louis Vuitton. Sąd w Hadze orzekł, że Plesner ma prawo publicznie prezentować swój dotychczas zakazany rysunek „Darfurnica”.
Prace Plesner to rysunki i obrazy; ale również kampanie mające na celu wysyłanie leków i wyposażenia szkół do różnych krajów w Afryce.

Peter Rothmeier Ravn
Duński malarz, urodzony w 1955. Mieszka i pracuje w Kopenhadze. Ukończył architekturę i projektowanie na Duńskiej Akademii Sztuk Pięknych w Kopenhadze. Zanim dał się poznać jako artysta, był jedną z ważniejszych postaci w dziedzinie dizajnu i muzyki w Danii, specjalizującą się w identyfikacji wizualnej, projektowaniu okładek i plakatów jak również reżyserowaniu teledysków. Ravn zaczął malować na przełomie tysiącleci. Swoje wystawy indywidualne prezentował m.in. w Gallery Poulsen w Kopenhadze, Di Silvestre/Ravn, Z2O Galleria Sara Zanin, w Rzymie, Politikens Kunstforening w Kopenhadze, Galleri Brix w Herning w Danii.

Źródło: info. prasowa, www.culturecongress.eu