Dziewięć historii, które opowiada ta wystawa, to historie spotkania fotografa i artysty. Ich współpraca czasem była jednorazowa, czasem trwała latami, ale zawsze w jej wyniku powstawało coś wspólnego. Mogła to być praca, proces albo wspólny świat. Wystawa jest próbą przyjrzenia się relacji między fotografem a artystą, dynamice ich współpracy i temu, jak każda ze stron się w niej odnajdywała.
Te historie dzieją się „około roku 1970” – choć pokazywane są prace powstałe od końca lat 50. do końca stulecia. Rok 1970 jest umowną cezurą wyznaczającą przemianę, którą przechodziła wtedy sztuka: artyści przestawali tworzyć tradycyjne obiekty i tworzyli prace, które miały charakter procesu lub wydarzenia. Fotografia odgrywała w tych eksperymentach ważną rolę jako środek wyrazu i jako dokumentacja, a fotografowie byli nieuniknionymi wspólnikami artystów. Ich rola nie ograniczała się tylko do rejestracji, nie byli dodatkiem do aparatu fotograficznego – często proces wymiany między fotografem i artystą był bardzo złożony i wpływał na kształt powstającego dzieła. Obie strony musiały postawić sobie pytania: W jaki sposób podążając za ideą innego artysty, odnajduje się własną twórczość? Jak dwa zamysły realizują się w jednej pracy? Co to znaczy działać w granicach wytyczonych przez innego artystę?
W relacjach fotografów i artystów, które prezentuje Muzeum, ważną rolę odgrywają emocje: wspólnicy często bywali przyjaciółmi, czasem kochankami, niekiedy ich współpraca trwała wiele lat. To, co ważne działo się nie tylko w przestrzeni zdefiniowanej jako artystyczna, ale też poza kadrem, w przestrzeni prywatnej.
Wystawa prezentuje najciekawszych artystów sztuki eksperymentalnej z Nowego Jorku: prace legendarnego artysty i reżysera Jacka Smitha, współpracę fotografki i reżyserki Babette Mangolte z choreografką, performerką i artystką Yvonne Rainer, dialog fotografa i reżysera Hollisa Framptona z Carlem Andre, relację dwóch przyjaciół i kochanków: artysty Paula Theka i fotografa Petera Hujara, a także jedną z najważniejszych wystaw konceptualnych zrealizowanych w formie dokumentacji fotograficznej – Projects: Pier 18, w której działania 27 młodych artystów, dziś klasyków sztuki konceptualnej, dokumentowało dwóch fotografów: Harry Shunk i János Kender. Pokazywane są też trzy przykłady współpracy fotografa i artysty z Europy Środkowej: sesje fotograficzne węgierskiego artysty Tibora Hajasa z fotografem Jánosem Vető , relację Tomislava Gotovaca z fotografem Žarko Vijatoviciem oraz współpracę Edwarda Krasińskiego i Eustachego Kossakowskiego.
Wystawie towarzyszyć będą wykłady (Babette Mangolte, Brandena Josepha, Juana Suareza) oraz pokazy filmów (m.in. Yvonne Rainer, Toma Chomonta, Jacka Smitha).
wystawa: 18 listopada 2011 – 17 stycznia 2012
kuratorka: Maria Matuszkiewicz
otwarcie wystawy: 17 listopada (czwartek), godz. 19.00
artyści: Hollis Frampton – Carl Andre, Peter Hujar – Paul Thek, Eustachy Kossakowski – Edward Krasiński, János Vető – Tibor Hajas, Žarko Vijatović – Tomislav Gotovac, Gwenn Thomas – Joan Jonas, Gwenn Thomas – Jack Smith, Babette Mangolte – Yvonne Rainer, Shunk-Kender – Projects: Pier 18.
Źródło: Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie
Tez tak myślę. Dziwi mnie, ze nikt inny nie wpadł na ten pomysł..A dlaczego cenemas chciał był anonimowy?;)