Jacek Sempolinski fot. Klaudia Chmielecka. Dzięki uprzejmości 4kultury.pl
W wieku 85 lat zmarł wybitny, ceniony przez szerokie grono osób, Jacek Sempoliński.
Artysta urodził się w marcu 1927 roku w Warszawie. W latach 1943-44 uczęszczał do jednej z warszawskich, konspiracyjnych szkół im. Konrada Krzyżanowskiego, gdzie uczył się malarstwa, które następnie studiował na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Eugeniusza Eibischa. Dyplom obronił w 1956 roku. Od tego momentu również, pracując jako pedagog, związany był z rodzimą uczelnią. Twórczość Jacka Sempolińskiego nigdy nie była jednorodna, obok malarstwa sztalugowego, realizował się także w działaniach scenograficznych i fresku. Warto zaznaczyć, że po wojnie, w latach 1953-1957 tworzył Polichromie odbudowywanych kamieniczek Nowego i Starego Miasta w Warszawie.
Malarstwo Sempolińskiego, ze względu na Eibischa, początkowo należało do typowo kapistycznych działań, które pod koniec lat 70. ustąpiły wątkom egzystencjalistycznym, ponurej palecie i destrukcji płótna. Podejmowane tematy w żaden sposób nie przypominały radosnych cykli z lat 50. czy 60., kiedy to swobodnie potraktowane tematy muzyczne – zaprezentowane w pracach typu Organy czy Viola da Gamba – ukazywały różnorodne wątki wizualne, jak i ikonograficzne. Lata 70. to głównie tematy wanitatywne, traktujące o egzystencji, kulturze czy wątkach religijnych. W czasie stanu wojennego, związany był z kulturą niezależną, a także uczestniczył w licznych wystawach nurtu. Dzięki głębokim przemyśleniom, które udostępnione zostały szerszej grupie odbiorców w postaci licznych esejów- Jacek Sempoliński stał się dla wielu wybitnym autorytetem.
Kama Wróbel
Portal Rynek i Sztuka
