Jerzy Bereś należał do najwybitniejszych artystów polskich. Zmarł 25 grudnia w Krakowie. Miał 82 lata.
Artysta urodził się w Nowym Sączu w 1930 roku. Studiował w krakowskiej ASP u Franciszka Kalfasa, Stanisława Popławskiego i Xawerego Dunikowskiego, którego długo uważał za swego mistrza.
Sztuka Beresia jest sztuką symbolu, metafory i metafizycznych skojarzeń. Artysta wykształcił swój własny i niepowtarzalny styl, jednak jego praktyki były pokrewne: happeningowi i performance.
Po raz pierwszy indywidualnie artysta pokazał swoje prace w roku 1958 – na wystawie w krakowskim Domu Plastyków. Zaprezentowane rzeźby m.in. Kołysanka, Do słońca, Ewa, Matka, Idylla, Niepokój charakteryzowały się geometryzującymi formami, co świadczyło o wpływie Dunikowskiego.
Wykonał też działania o charakterze dysput ze znanymi twórcami z historii sztuki XX wieku np. Z Witkacym, Kantorem czy Duchampem.
Pod koniec lat powstały oryginalne prace Rzepicha (1958) i Bart (1959); scalone, stabilne bryły przypominające ludzkie figury były przeznaczone głównie do ustawiania w przestrzeni otwartej i do oglądania ze wszystkich stron. Wykonane z drewna, które właśnie wówczas stało się dla artysty podstawowym surowcem rzeźbiarskim.
Jego dzieła pokazano również na najważniejszych wystawach tematycznych: „Romantyzm i Romantyczność w sztuce polskiej XIX i XX wieku” (1975/76) oraz „Polaków portret własny”, 1979/80).
Monograficzna ekspozycja twórczości Beresia – „Zwidy. Wyrocznie. Ołtarze. Wyzwania” – odbyła się w poznańskim Muzeum Narodowym w 1995 roku.
Pogrzeb Jerzego Beresia – odbędzie się 2 stycznia w Krakowie na Cmentarzu Batowickim.
Źródło: info.pras., oprac. A.N-G.
