Niecodzienna fotografia mody widziana oczami Eugenio Reuenco

Fotografia poświęcona modzie bardzo często posługuje się oklepanymi schematami. Pomimo tego, że chce uchodzić za odkrywczą i innowacyjną, zazwyczaj jest odtwórcza i mało interesująca. Istnieje jednak grupa fotografów, którzy poprzez niestandardowe spojrzenie na ubiór, byli w stanie stworzyć intrygujący nurt, który bazując na sporym eklektyzmie, przykuwa uwagę zarówno pasjonatów sztuki, jak i światowe, powszechnie znane marki. Posługując się typem fotografii inscenizowanej, kreują niesamowite – podszyte często bajkowością – światy, w których reklamowana moda  staje się naturalną częścią.

Jednym z artystów działających w tym nurcie jest  Eugenio Recuenco. Twórca ten urodził się w 1968 roku w Madrycie i aktualnie uznawany jest za jednego z ważniejszych fotografów mody hiszpańskiego pochodzenia. Twórczość – stosunkowo młodego jeszcze – artysty  znana jest na całym świecie, a  do klientów ubiegających się o współpracę z nim zaliczają się największe światowe marki takie jak m.in.: Diesel Chanel, Vougue, Lavazza, L’Oreal, a nawet niemiecka grupa muzyczna Rammstein (cykl ilustrujący szósty album zespołu pt.  Liebe ist für Alle da). Oprócz fotografii Eugenio zajmuje się także kręceniem klipów reklamowych, jak i szeroko pojętą sztuką.

Recuenco studiował na uczelni artystycznej specjalizując się w malarstwie, z którego jednak zrezygnował na rzecz fotografii. Początkowo – jak to bywa z młodymi twórcami – Hiszpan nie był znany, a jego zdjęcia można było oglądać jedynie w ramach wystaw pokonkursowych lokalnych konkursów. I w zasadzie można powiedzieć, że punktem zwrotnym w jego karierze była otrzymana w 2005 roku nagroda, którą w Cannes dostał za wykonane dla Play Station zdjęcie. Dwa lata później tworzył kultowy już kalendarz Lavazzy.

Jak widać zdjęciach, artysta ten obdarzony jest ogromną wrażliwością na światło, atmosferę sceny, a także kompozycję – przez co okrzyknięty został spadkobiercą klasyków malarstwa hiszpańskiego.  Pomimo tego, że kojarzony jest z takimi twórcami, jak: El Greco czy Francisco Goya, to i tak najbliżej mu do mistrza barokowego światłocienia – Francisco de Zurbarana czy niebędącego Hiszpanem Rembrandta. Eugenio Recuenco konstruuje tajemniczy, bardzo sugestywny świat, w którym dominują oddziałujące na odbiorcę: mrok, zaduma i pewnym sensie smutek. Artysta posługuje się podświadomie znanymi każdemu z nas kliszami kulturowymi, które zestawione w nowych kontekstach, tworzą zupełnie nową/świeżą jakość. Oprócz tego, wyraźna jest tu inspiracja kinem, jak i światem fantastyki i przygody, które przeplatane z ikonami malarstwa kreują całkowicie nowoczesny – bardziej filmowy – typ fotografii inscenizowanej. Między innymi dlatego też  Donatella Versace styl Recuenco nazwała ciemna-like. I jak słusznie zaznacza Joanna Zielińska:

Trudno znaleźć klimat, w którym Recuenco nie czułby się swobodnie – żonglerka toposami wydaje się być jego specjalnością. Potrafi znakomicie odtworzyć nastrój kina noir, z wielką dbałością o detale (charakteryzacja, aranżacja przestrzeni od tapety po przycisk do papieru), jak i burleskowy klimat półświatka z przełomu wieku XIX i XX, z cyrkowcami, tancerkami kabaretowymi i marynarzami. (Joanna Zielińska, Mistrzowie fotografii mody: Eugenio Recuenco, swiatobrazu.pl)

Warto zaznaczyć, że hiszpański fotograf ogromną inspirację czerpie również z baśni i legend (Śpiąca królewna, Kopciuszek, Kot w butach), co bezsprzecznie wpływa na panującą w jego zdjęciach aurę. Niektórzy porównują klimat  ten do atmosfery obecnej w filmach Tima Burton’a, co w przypadku niektórych cykli rzeczywiście jest prawdą.

Ale nie tylko to. Fotograf zasłynął również z prac, które w bezpośredni sposób wzorowane były na dziełach wielkich mistrzów lub częściowo tylko wykorzystywały detale z nich pochodzące. I wystarczy wymienić tu takich malarzy jak: J. Vermeer, J.L. David, P.P. Rubens czy E. Hopper.

Recuenco zasłynął także niezwykle ciekawym, powstałym w 2013 roku cyklem zdjęć inspirowanych malarstwem Pabla Picassa, o którym było głośno także w Polsce. Hiszpański fotograf postanowił przenieść do świata realnego uwiecznione na płótnach, poddane kubizującej deformacji kobiety/modelki katalońskiego mistrza. Cykl ten – jak nietrudno się było spodziewać – zrobił prawdziwą furorę. Nie tylko dlatego, że zdjęcia te pod względem technicznym, jak i estetycznym są naprawdę dobre, to również dlatego, że artyście udało się oddać w nich atmosferę i istotę kubizmu.  Każdy element w opisywanych fotografiach dostosowany został do założeń programowych nurtu, dzięki czemu kompozycja, kolorystyka, a także ułożenie i charakteryzacja modelek współtworzą całościowy – jakże profesjonalny i dopracowany – wyraz.

Mówiąc o Eugenio Recuenco nie należy pominąć także jego projektów niekomercyjnych, które dość często prezentowane są w ramach wystaw indywidualnych. Każdorazowo są to ekspozycje wybitne, bo aranżacyjne i koncepcyjnie dopracowane niemal w każdym calu. Poza tym istotny jest tu aspekt scenograficzny, dzięki któremu odbiorca wprowadzany jest do rządzących się własnymi prawami, zaprojektowanych przez artystę nierealnych światów.

Twórczość hiszpańskiego fotografa jest genialnym przykładem aktywności twórczej, która nie hołduje wtórności, a ceni sobie kunszt, wysoki poziom i dbałość o detal. Warto więc zaznaczyć, że również w Polsce  mamy kilku równie interesujących i kreatywnych twórców, których  potencjał artystyczny nie został  jednak zauważony jeszcze przez lokalny rynek reklamowy. A szkoda.

Materiał chroniony prawem autorskim – wszelkie prawa zastrzeżone. Wszelkie prawa w tym Autora i Wydawcy zastrzeżone. Jakiekolwiek dalsze rozpowszechnianie artykułów zabronione. Korzystanie z serwisu i zamieszczonych w nim utworów i danych wyłącznie na zasadach określonych w Regulaminie Korzystania z Serwisu. Zapoznaj się z regulaminem.

Kama Wróbel

Portal Rynek i Sztuka