szukaj w portalu Rynek i Sztuka MENU
Galeria Stalowa „Fragments of Reality” Bożenna Biskupska

10 najdziwniejszych dzieł sztuki

02.04.2014

Na deser

Czasopismo „The Guardian” sporządziło listę najdziwniejszych dzieł sztuki. Weszło do niej 10 najbardziej nietypowych, szokujących i najczęściej surrealistycznych prac różnych artystów, subiektywnie wybrane przez redaktorów brytyjskiego dziennika.

1.Salvador Dalí. Telefon-homar (1936)

Salvador Dali, Telefon-homar, źródło: Tate

Salvador Dali, Telefon-homar, źródło: Tate

 

Surrealiści w latach 1920-1930 uważali, że rewolucje zaczynają się w snach. Inspirowani pracami ojca psychoanalizy Zygmunta Freuda, starali się oni tworzyć sztukę wychodzącą z nieświadomości. „Telefon-homar” Dalego jest charakterystycznym przykładem sztuki surrealistycznej. Jest to klasyczny obiekt „ready-made”, wykonany przez połączenie elementów normalnie nie związanych ze sobą, co powoduje nieoczekiwany efekt. Dali wierzył, że takie obiekty mogą ujawnić sekretne nieświadome pragnienia. Homary i telefony miały silne konotacje seksualne dla Dalego, a za pomocą „Telefonu-homara” zdaniem artysty można „zadzwonić do marzenia” .

2. Damien Hirst, Fizyczna niemożliwość śmierci w umyśle istoty żyjącej

Damien Hirst, Fizyczna niemożliwość śmierci w umyśle istoty żyjącej, źródło: Saatchi

Damien Hirst, Fizyczna niemożliwość śmierci w umyśle istoty żyjącej, źródło: Saatchi

 

Instalacja brytyjskiego artysty współczesnego Damiena Hirsta przedstawia martwego rekina zatopionego w dużym akwarium (ponad 4 m), wypełnionym formaliną. W przestrzeni galerii ta praca rodzi pewny efekt surrealistyczny: przez perspektywę refrakcji na szklanej gablocie, pojawia się złudzenie ruchu, rekin wydaje się gapić i przesuwać się ku widzom.

3. Colossus Konstantyna (ok. IV wiek)

Statua Konstantyna

Statua Konstantyna

 

Gigantyczne szczątki posągu cesarza Konstantyna, zachowane w Muzeum Kapitolińskim w Rzymie, od wieków wzbudzają podziw, zainteresowanie, a nawet przerażenie nie tylko widzów, ale też artystów. W XVIII wieku Henry Fuseli namalował portret artysty, „przytłoczonego” ogromem marmurowej ręki Konstantyna. A w 1950 roku artysta Robert Rauschenberg sfotografował swojego towarzysza Cy Twombly stojącego przed olbrzymią relikwią. Sama skala tego pomnika sprawia, że człowiek czuje się niemal krasnoludem. Poza tym, dziwności dodają różne fragmenty rzeźby, które wydają się być całkowicie surrealistyczne.

4. Joan Miró. Object (1936)

Joan Miró. Object, źródło: Moma

Joan Miró. Object, źródło: Moma

 

Kataloński wizjoner Joan Miró stworzył kwintesencję obiektu surrealistycznego, kiedy połączył dziwaczne „skarby pirata”, wśród których znaleźli się papuga, noga kobiety w pończochach, mapa, kapelusz i wahadło. Ta niewątpliwie surrealistyczna praca jest pełna magii i tajemnicy, które zmuszają do otwarcia umysłu i przyjęcia rzeczy niezwykłych.

5. Robert Rauschenberg. Monogram (1955/59)

Robert Rauschenberg, Monogram, źródło: Moderna Museet

Robert Rauschenberg, Monogram, źródło: Moderna Museet

 

Kiedy Robert Rauschenberg w trakcie chodzenia po antykwariatach Nowego Yorku znalazł wypchanego kozła, artysta nie mógł zignorować mitologicznych skojarzeń: w starożytnej Grecji satyry z nogami kozła gonili nimfy wzdłuż brzegów; a w sztuce chrześcijańskiej sam diabeł jest często przedstawiony jako mający cechy kozła (najczęściej rogi). Rausenberg skończył tę pracę wepchnąwszy kozła w oponę, jak w jakimś kosmicznym akcie seksualnym. W wyniku tego wyszło dzieło, uważane za jeden z najdziwniejszych ready-madów wszechczasów.

6. Meret Oppenheim. Moja pielęgniarka (1936)

Meret Oppenheim, Moja pielęgniarka, źródło: Moma

Meret Oppenheim, Moja pielęgniarka, źródło: Moma

 

Meret Oppenheim w pełni wykorzystywała idee surrealizmu (m.in. łączenie absurdu z zaskoczeniem). Na przykład, artystka znakomicie przedstawiła filiżankę, spodek i łyżkę pokryte futrem jako symbol przyjemności. Podobnie seks i jedzenie połączyły się w pracy Oppenheim pt „Moja pielęgniarka”. Oppenheim przedstawia parę białych butów na wysokim obcasie, podane na srebrnej tacy jako pyszny posiłek dla fetyszysty.

7. Giorgio de Chirico, Pieśń miłosna (1914)

De Chirico Pieśń miłosna, źródło: Moma

De Chirico Pieśń miłosna, źródło: Moma

 

Prawdopodobnie pierwsze surrealistyczne obiekty pojawiły się w obrazach melancholijnych nowoczesnych pomieszczeń i tajemniczych zabytków Giorgia de Chirico, które zostały stworzone jeszcze przed pierwszą wojną światową. W „Pieśni miłosnej”, czerwona rękawica gumowa wisi bezsensownie obok głowy antycznego posągu z marmuru. Zderzanie i konfrontowanie przedmiotów znanych z potocznego doświadczenia w takie zbijające z tropu sąsiedztwa wydają się służyć przedstawieniu czegoś, co sam de Chirico określał jako „metafizyczny” świat.

8. Max Klinger. Rękawiczka (1881-1898)

Max Klinger, Rękawiczka, źródło: Scharf-Gerstenberg Collection Berlin

Max Klinger, Rękawiczka, źródło: Scharf-Gerstenberg Collection Berlin

 

W serii akwafort Klinger opowiada o marzeniach sennych młodego artysty, zakochanego w nieznajomej kobiecie. Głównym motywem narracji jest zagubiona rękawiczka tejże kobiety, a odnaleziona przez nieszczęśliwie zakochanego artystę. Rękawiczka staje się atrybutem niezaspokojonego pożądania i niewytłumaczonego lęku. Dzieła Klingera udowadniają, że wiele pomysłów surrealizmu, w tym kult obsesyjnych obiektów, pojawiało się jeszcze w epoce fin de siècle.

9. Robert Mapplethorpe, Louise Bourgeois (1982)

Robert Mapplethorpe, Louise Bourgeois, źródło: Tate

Robert Mapplethorpe, Louise Bourgeois, źródło: Tate

 

Na tym zdjęciu uśmiechająca się rzeźbiarka Louisa Bourgeois trzyma w rękach prawdziwie surrealistyczny obiekt – prowokacyjnie cielesną rzeźbę, której falliczna forma jest wyraźnie podkreślona na czarno-białej fotografii Mapplethorpa. W swojej twórczości Bourgeois bezpośrednio powiązała surrealizm z współczesnością, dlatego ta fotografia najwidoczniej świadczy o charakterze kobiety i jej pracach.

10. Marcel Duchamp. Przewidywane złamanie ręki (1915)

Marcel Duchamp, Przewidywane złamanie ręki, źródło: Moma

Marcel Duchamp, Przewidywane złamanie ręki, źródło: MoMa

 

Jeszcze przed tym jak surrealiści zaczęli fascynować się możliwością posiadania przedmiotów znalezionych na targach staroci, Marcel Duchamp „wybierał” swoje ready-made. Różnica między ready-made Duchampa a surrealistycznymi obiektami jest, można powiedzieć, różnicą między chytrą lekką ironią Duchampa i ekstatyczną obsesją Dalego. Obiekty Duchampa jednak wywołują te same irracjonalne siły, które były ważne dla surrealizmu. Praca z 1915 roku składa się z łopaty do zbierania śniegu i tytułu, który ostrzega o zbliżającej się kontuzji i wywołuje pytania: Czyje ramię ma być złamane? Czy to moje? Ta praca w humorystyczny sposób przedstawia swego rodzaju zapowiedź wydarzenia z przyszłości, odwołuje się do czegoś niewiadomego i nieznanego.

Ganna Melnyk

Fot. (góra) Robert Rauschenberg, Monogram, źródło: Moderna Museet

Portal Rynek i Sztuka
LOGO RiSi

 

 

szukaj wpisów które mogą Cię jeszcze zainteresować:

Dodaj komentarz:

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Magazyn

Kursy online

Odwiedź sklep Rynku i Sztuki

Zobacz nasze kursy Zobacz konsultacje dla artystów

Zapisz się do naszego newslettera

Zapisując się na newsletter zgadzasz się z regulaminem portalu rynekisztuka.pl Administratorem danych osobowych jest Media&Work Agencja Komunikacji Medialnej (ul. Buforowa 4e, p. 1, p-2-5, 52-131 Wrocław). Podanie danych jest dobrowolne. Zgoda na otrzymywanie informacji handlowych może zostać wycofana w każdym czasie. Więcej informacji na temat danych osobowych znajduje się w Polityce prywatności.