Z cyklu: Młoda, mniej znana sztuka w Polsce

Wraz z początkiem października rozpoczynamy nową edycję lubianego przez Państwa cyklu pt. Młoda, mniej znana sztuka w Polsce, w którym prezentujemy sylwetki, zasługujących naszym zdaniem na uwagę, artystów. Przed nami więc kolejna porcja informacji o młodych, zdolnych, polskich twórcach, z którymi warto się zapoznać.

W dzisiejszym zestawieniu znajdą się realizacje należące do różnorodnych, niekoniecznie pokrewnych pod względem stylistycznym obszarów sztuki. Mimo, że w całości będą to obiekty malarskie, to każdy z nich charakteryzował się będzie zupełnie inną atmosferą oraz stylem. Będziemy mieli zatem okazję zapoznać się z niezwykle dynamicznym, abstrakcyjnym malarstwem i rysunkiem Aleksandry Toborowicz, osobistą, ale też subtelną twórczością Anny Brudzińskiej, stonowanym, kompozycyjnie wyważonym światem Magdaleny Kazimierskiej oraz nastrojowym, pejzażowym malarstwem Basi Hubert. 

ALEKSANDRA TOBOROWICZ

Aleksandra Toborowicz urodziła się w 1983 roku w Katowicach. Ukończyła krakowską Akademię Sztuk Pięknych, z którą związana jest do dziś, będąc asystentką w Pracowni Liternictwa i Typografii na Wydziale Grafiki. Oprócz malarstwa zajmuje się również – i przede wszystkim – projektowaniem graficznym, co według mnie wychodzi jej bardzo dobrze. Artystka jest laureatką licznych konkursów, takich jak m.in. Triennale w Trnavie, European Design Awards w Zurychu czy Machina Design Awards, Transvizualia.

Malarstwo, jak i rysunek w wykonaniu Toborowicz wydają się być całkowicie nieujarzmione. Dynamiczna, gruba kreska jest niczym nieograniczona, a symboliczna wręcz plama barwna – mimo, że równie mocna w wyrazie – w rzeczywistości poddaje się dyktatowi lejącej się kreski. I właściwie bardziej – niż wielobarwne, nieco chaotyczne i pozbawione większego wyrazu płótna artystki – zachowane w czerni i bieli (oraz odrobimy czystego koloru) obrazy mają zdecydowanie mocniejszą siłę oddziaływania na widza. Imponujący jest owy dynamizm oraz panowanie nad nim. Obrazy te przepełnione się ruchem, rozbudowanym gestem malarskim, jednak nigdy nie odczuwa się w nich bałaganu czy efektu horror vacui. Toborowicz panuje nad płótnem czy też kartką papieru, umiejętnie wykorzystując siłę czarnego konturu i czystej zazwyczaj, wibrującej wręcz barwy.

ANNA BRUDZIŃSKA

Zupełnie inaczej prezentuje się oparta na kolorze sztuka Anny Brudzińskiej – pochodzącej z Gliwic malarki, która w 1999 roku ukończyła wrocławską Akademię Sztuk Pięknych, gdzie kształciła się pod okiem profesora Piotra Błażejewskiego i Alojzego Gryta, a w 2003 roku – co warto podkreślić – otrzymała podwójną nagrodę w prestiżowym VI Ogólnopolskim Konkursie Malarstwa Młodych im. Eugeniusza Gepperta. Anna Brudzińska przez wiele lat związana była z Wrocławiem, by następnie osiąść w Trójmieście, gdzie wspólnie z Piotrem Groszem z powodzeniem prowadzi Galerię Sztuki Współczesnej PIONOVA. 

O twórczości Brudzińskiej można powiedzieć, że jest utrzymana w duchu abstrakcji spontanicznej, w dużej mierze opartej na subtelnej – może lepiej rozlewającej się – plamie barwnej. Dominują tu nasycone, momentami kontrastowe kolory, w których w wyraźny sposób na pierwszy plan wysuwa się błękit oraz wszystkie jego odcienie. Nie jest to zabieg przypadkowy – mimo, że w twórczości malarki obecne były cykle dedykowane innym kolorom – to błękit właśnie w bezpośredni sposób odnosi się do stworzonej przez nią wiele lat temu koncepcji artystycznej – Własny kawałek nieba. O idei tej, którą można odnaleźć na autorskiej stronie malarki, pisze ona w sposób bardzo intymny i wyczerpujący zarazem, co sprawia, że również prezentowana przez nią sztuka, staje się bliska odbiorcy. Malarstwo Anny Brudzińskiej przede wszystkim uspakaja. Nie odnajdziemy tu niepokojących struktur czy układów kompozycyjnych, które mimo, że dynamiczne, są przykładem wysmakowanego, utrzymanego na wysokim poziomie malarstwa sprzyjającego wyciszeniu i kontemplacji.

MAGDALENA KAZIMIERSKA

Magdalena Kazimierska, Bez tytułu, 100x50cm, fot. galeriag.art.pl

Miłą w odbiorze i równie wyrafinowaną, choć zdecydowanie inną pod względem stylistycznym, jest twórczość Magdaleny Kazimierskiej, która w malarstwie swym skupia się przede wszystkim na temacie martwych natur. Motyw ten nie jest jednak potraktowany w sposób klasyczny – artystka stosuje tu bowiem szereg zabiegów malarskich, dzięki którym realizacje te charakteryzuje świeże, bardziej nowoczesne spojrzenie.

Posiadając zazwyczaj zbliżoną do siebie kompozycję oraz zestaw obrazowanych elementów, prace te łączą się w spójny, choć niejednorodny cykl. Motywem głównym jest tu niemalże zawsze kwiat – nie zawsze ten sam, ale przeważnie stanowi on motyw główny wertykalnych, rygorystycznych kompozycji. Stosowane przez Kazimierską układy są wybitnie wyrafinowane. Dominuje tu syntetyzm i stonowana, kładziona płasko plama barwna. Artystka w pracach swych dąży do chwilami ascetycznego uproszczenia kształtów i oczyszczenia przestrzeni wewnątrzobrazowej ze zbędnych elementów – w efekcie obrazy te są niezwykle subtelne, posiadając jednocześnie dużą siłę oddziaływania i grację.

Artystka ukończyła studia z malarstwa broniąc w 1997 roku  dyplom w pracowni prof. J. Tarasina oraz scenografii na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.

BASIA HUBERT

Ostatnią artystką, której sztukę zaprezentujemy w dzisiejszym zestawieniu jest Basia Hubert – malarka, której twórczość od wielu lat związana jest z nastrojowym malarstwem pejzażowym. Artystka ukończyła krakowską Akademię Sztuk Pięknych, gdzie kształciła się na wydziale Malarstwa początkowo w pracowni Stanisława Rodzińskiego, a następnie Leszka Misiaka. Dyplom obroniła w 1999 roku, by następnie powrócić do rodzinnego Rzeszowa, gdzie aktualnie mieszka i pracuje.

To, co niemalże od razu nasuwa się na myśl przy konfrontacji z obrazami autorstwa Basi Hubert, to niezwykła malarskość i rozpiętość gestu, kontemplacyjna atmosfera i przenikliwy spokój z nich bijący. Realizacje te każdorazowo balansują na granicy abstrakcji i realności. Ich tonacja jest ciepła, trochę też jesienna – z pewnością kojąca. Kompozycja jest otwarta, horyzontalna, a kolorystyka zgaszona, nico też przytłumiona. Obecne są tu jednak kontrastujące plamy, będące swoistymi dominantami kompozycyjnymi, które wyraźnie dynamizują przestrzeń obrazową. Basia Hubert w pracach swych niemalże zawsze odnosi się do morza, jednak nie do końca poprawne byłoby określenie sztuki tej marynistyczną. Bowiem artystka jest przede wszystkim autorką lirycznego malarstwa pejzażowego, w którym oprócz nostalgicznego klimatu można dostrzec również urzekające, momentami wirtuozerskie efekty barwne – przecierki, delikatne impasty – znacznie lepiej wychodzące jej, niż chętnie stosowany sztafaż. I mimo, że twórczość Basi Hubert nie zawsze jest równa i jednakowo atrakcyjna, to według mnie zasługuje na uwagę, szczególnie tych, którym tego typu stylistyka jest bliska. 

Zaprezentowana grupa artystów to jedynie garstka uzdolnionych twórców. Dlatego też zachęcamy do przesyłania nam swoich portfolio, które poddane weryfikacji i ocenie, być może zostaną zaprezentowane w niniejszym cyklu.

Zgłoszenia (portfolio, statement oraz résumé) prosimy przesyłać na adres: artysta@media-work.pl

Fot. Anna Brudzińska, Atole nieba VI, technika własna na płótnie, 121 x 91 cm, 2005, fot. anblue.net

Kama Wróbel

Portal Rynek i Sztuka