124 lata temu przyszedł na świat Joan Miró – kataloński malarz, rzeźbiarz oraz ceramik. Jego prace, na które składają się uproszczone formy zrealizowane w żywych kolorach, interpretowane jako swoisty wyraz powrotu artysty do czasów dzieciństwa, po dziś dzień zachwycają, plasując się na szczycie najdroższych światowych dzieł z obrębu sztuki surrealizmu.
Malarskie prace Joana Miró, łączące proste kształty z wyrazistością koloru, przypominają realizacje małego dziecka. Miró ostro sprzeciwiał się bowiem stosowaniu konwencjonalnych metod malarskich, wyrażając przy tym potrzebę sięgania po bardziej nowatorskie środki ekspresji. Dlatego też w licznych pismach i wywiadach głosił potrzebę radykalnego zerwania z dosłownymi sposobami obrazowania, a nawet „zamordowania” lub „zgwałcenia” ich. Choć sztuka Miró, ze względu na indywidualny, niepowtarzalny styl, a także jawne odżegnywanie się autora od przynależności do jakiegokolwiek ruchu, trudna jest do skategoryzowania, artysta uchodzi dziś za jednego z głównych przedstawicieli surrealizmu. Przyznawał się on bowiem do swoich inspiracji zarówno tym kierunkiem artystycznym, jak i dadaizmem. Swój status surrealisty zawdzięczał również silnemu zainteresowaniu rysunkiem „automatycznym” oraz stosowaniu motywów, odnoszących się do sfery seksualnej. Pomimo faktu, iż Miró nie należał oficjalnie do przedstawicieli nurtu, André Breton – twórca i teoretyk surrealizmu – nazywał katalońskiego malarza „najbardziej surrealistycznym z nas wszystkich”.
Jean Miró urodził się w 1893 roku w Barcelonie jako syn jubilera, który wiązał jego przyszłość z księgowością. Malarz przygotowywał się do tej roli, studiując jednocześnie sztukę. Dwa lata po objęciu stanowiska księgowego i przejściu załamania nerwowego, postanowił zająć się wyłącznie twórczością artystyczną. W 1921 roku osiadł na stałe w Paryżu, gdzie poznał między innymi Pabla Picassa czy Wassilija Kandinskiego. W 1926 roku natomiast Miró współpracował z Maksem Ernstem nad dekoracjami do sztuki wystawianej przez Siergieja Diagilewa. Wówczas artyści opracowali technikę gratażu, polegającą na zdrapywaniu farby z płótna. W roku 1940 twórca powrócił do Hiszpanii, gdzie przebywał do 1948 roku, pracując nad rzeźbą, ceramiką i muralami. W latach 50. Miró stał się bohaterem wielu monograficznych wystaw, w tym w Museum of Modern Art w Nowym Jorku w 1951 oraz 1959 roku. W 1954 roku natomiast otrzymał nagrodę Biennale w Wenecji. W latach 60. największe światowe muzea uznały jego geniusz, organizując retrospektywne ekspozycje malarza. W 1979 roku artysta uzyskał doktorat honoris causa Uniwersytetu Barcelońskiego, zaś rok później odznaczony został on przez króla Hiszpanii, Juana Carlosa, Złotym Medalem Sztuk Pięknych.
Obecnie Jean Miró zajmuje wysoką pozycję na liście najchętniej kupowanych artystów nowoczesnych. Do najdroższych prac twórcy należy obraz wylicytowany w 2012 roku za niemal 37 milionów dolarów w londyńskim Sotheby’s obraz „Peinture (Etoile Bleue)”.
fot. (góra) Joan Miró, Painting (Women, Moon, Birds), 1950, źródło: Christie’s
Rynekisztuka.pl