Der Stand der Bilder – The State of Image. Zbigniew Rybczyński i Gábor Bódy
Wystawa „Der Stand der Bilder – The State of Image” to retrospektywny przegląd twórczości dwóch wybitnych artystów-eksperymentatorów, pionierów sztuki mediów.
Wspólna wystawa dokonań Rybczyńskiego i Bódy przynosi rewizję przekonań o dominacji artystycznej awangardy Zachodu, ukazuje wpływ na jej rozwój wybitnych twórców z Europy Środkowej, jest również znaczącym głosem w dyskusji o rozwoju języka sztuki współczesnej i miejscu mediów w tym procesie. Prezentuje dokonania dwóch pionierów mediów z Polski i Węgier, którzy rozwijali swoją sztukę w oparciu o tradycje pierwszej europejskiej awangardy. Zaczynając we wczesnych latach 70. ubiegłego wieku, obaj podjęli wyzwania, które sztuce postawiły nowe media – początkowo jako eksperymentujący filmowcy, później jako twórcy wideo.
Zbigniew Rybczyński(ur. 1949 w Łodzi), jest reżyserem filmów eksperymentalnych, operatorem i wykładowcą. Po ukończeniu liceum plastycznego w Warszawie pracował w Studiu Miniatur Filmowych. W 1969 r. podjął studia w PWSFTviT w Łodzi, gdzie uczestniczył w działaniach Warsztatu Formy Filmowej. Wszystkie swoje najważniejsze filmy, łącznie z Tangiem, za które jako pierwszy polski twórca otrzymał Oscara (1983), zrealizował w SE-MA-FORze w Łodzi. Po przeniesieniu się do Stanów Zjednoczonych tworzył prace techniką wideo i i High Definition.
Niezwykłą popularność i przydomek Big Zbig zdobył jako autor wideoklipów do muzyki m.in. Simple Minds, Micka Jaggera, Johna Lennona czy Lou Reeda oraz innowacyjnych i urzekających wirtuozerią filmów Steps (1986), Czwarty wymiar (1988) i Orkiestra (1990), które przyniosły mu wielkie uznanie światowej krytyki i publiczności. Od 1987 r. do 1994 roku prowadził własne studio, które wyposażył w najnowocześniejszą wówczas aparaturę HDTV. Oprócz Oscara, Rybczyński ma na swoim koncie liczne wyróżnienia i nagrody, m.in. Emmy, The Golden Gate Award na Festiwalu Filmowym w San Francisco, nagrody Electronic Cinema Festival w Tokio i w Montreaux, MTV Video Music Awards, American Video Awards, Monitor Awards czy the Billboard Music Video Award. Za Orkiestrę otrzymał nagrodę Prix Italia przyznawaną produkcjom telewizyjnym za najwyższe wartości artystyczne.
Pracował na wielu uczelniach: PWSFTviT w Łodzi, Columbia University w Nowym Yorku, Akademii Sztuki Medialnej (KHM) w Kolonii, obecnie jest profesorem na Yoshiba University of Art and Design w Tokio.
Jednocześnie Zbig prowadził badania nad obrazem i efektami specjalnymi, które doprowadziły go do własnych rozwiązań w sferze obrazu elektronicznego, zastosowanych w przemyśle filmowym i telewizyjnym i przyniosły autorowi amerykańskie patenty techniczne.
Rybczyński w roku 2008 otrzymał od Ministra Kultury medal Gloria Artis, Łódzka Szkoła Filmowa przyznała mu tytuł doktora Honoris Causa, otrzymał również przyznawaną przez kolegium artystów prestiżową nagrodę im. Katarzyny Kobro za osiągnięcia artystyczne.
Wystawa Traktat o Obrazie, pokazana w roku 2009 w Art Stations Foundation w Poznaniu, Centrum Sztuki WRO we Wrocławiu oraz Centrum Sztuki Współczesnej „Znaki Czasu” w Toruniu, zwróciła uwagę na unikalny dorobek artystyczny i badawczy Rybczyńskiego, plasując jego twórczość w kontekście współczesnych sztuk pięknych.
[vsw id=”35022711″ source=”vimeo” width=”600″ height=”450″ autoplay=”no”]
Gábor Bódy (1946 – 1985) twórca filmów, artysta, teoretyk, innowator w obszarze myślenia wizualnego. W latach 1964–1971 studiował filozofię i historię, później reżyserię filmową i telewizyjną na Akademii Dramatu i Filmu w Budapeszcie. W 1976 r. jego film z tezą, zatytułowany American Torso, zdobył pierwszą nagrodę na festiwalu w Mannheim. Jako członek Béla Balázs Studio organizuje The Film Language Series i tworzy eksperymentalną grupę K3. Kończy Cztery bagatele, zrealizowany za pomocą komputera film Psychokosmosy i pracuje dla telewizji. Jego drugi długometrażowy film, Narcyz i Psyche(1980), zdobywa wiele nagród i jest pokazywany na całym świecie.
W 1982 r. Bódy otrzymuje stypendium DAAD, berlińskiego programu kulturalnego. Realizuje prace wideo oraz jest inicjatorem powstania ruchu INFERMENTAL, nowej międzynarodowej sieci komunikacji i dystrybucji artystycznej wykorzystującej kasety wideo.
Wykładając zarówno na Węgrzech, jak i na Berlińskiej Akademii Filmowej (DFFB), pisze syntetyczną rozprawę zatytułowaną Atrybuty znaczeniowe w kinematografii, kończy swój trzeci film długometrażowy Nocne psa śpiewanie (1983), w którym sam gra główną rolę.
Pracuje w Vancouver, gdzie tworzy Albo-albo w Chinatown (1984), tworzy scenariusz do Ognistego anioła, pisze powieść Psychotechnicum, kończy trylogię filozoficzno-mityczno-lirycznych obrazów: De occulta philosophia, Dancing Eurynome oraz Novalis: Walzer.
Pośmiertnie, na festiwalu Berlinale w 1986 r., zostaje uhonorowany nagrodą FIPRESCI za całokształt osiągnięć.
28.01 – 06.05.2012
ZKM – Zentrum für Kunst und Medientechnologie Karlsruhe
Źródło: berlin.polnischekultur.de
Rafałku, tak strasznie się cieszę, że mogłeś wrizscee zrealizować swoje marzenie i, że mogło się to odbyć wa0naszym Muzeum. Cudownie było patrzeć jak rosną Ci skrzydła (przyjemność dla mnie nawet większa od jazdy za0Tobą po Strip’ie czarnym Lincoln Towncar za0otwartym szyberdachem ia0muzyką Orbital na cały regulator — mam nadzieję, że to porf3wnanie aby wa0pełni oddaje poziom mojej radości za0Twojego sukcesu artystycznego:-). Twoje zdjęcia spodobały się tak bardzo ia0tak wielu! Za0całego serca gratuluję ia0czekam na kolejne etapy Twoich fotograficznych działań! Wielkie dzięki dla Karoliny za Jej nieoceniony udział ia0pomoc Tobie! Bez Niej to wszystko nie byłoby możliwe. Uściski, Ula.