
Wystawa Kowalski – Gutt. Dwie pracownie zestawia ze sobą studenckie odpowiedzi na wybrane zadania z pracowni Grzegorza Kowalskiego i Wiktora Gutta.
Punktem wyjścia wystawy jest pytanie o metody kształcenia artystów. W latach 60. i 70. na Wydziale Rzeźby ASP w Warszawie współpracowały ze sobą pracownie Jerzego Jarnuszkiewicza i Oskara Hansena. Obaj profesorowie wprowadzali nowatorskie metody nauczania. Kowalski i Gutt są ich uczniami i dzisiaj kontynuują ich tradycję: Wiktor Gutt prowadząc pracownię rzeźby na Wydziale Wzornictwa w Katedrze Malarstwa, Rysunku i Rzeźby i – od niedawna –w Katedrze Mody oraz Grzegorz Kowalski w Pracowni Przestrzeni Audiowizualnej na Wydziale Rzeźby i na Wydziale Nowych Mediów i Scenografii. Na początku lat 80. Gutt i Kowalski wspólnie prowadzili pracownię rzeźby na Wydziale Wzornictwa Przemysłowego. Ich artystyczne ścieżki wielokrotnie się przecinały.
Co łączy dydaktyki Kowalskiego i Gutta? Zarówno Kowalski, jak i Gutt mówią o spotkaniu pedagoga i studenta, zakładając otwarty charakter tej relacji. Sztukę rozumieją w kategoriach komunikacji, a z punktu widzenia artysty – nierzadko – jako przekroczenie. Obaj są wyrazistymi osobowościami, co nie pozostaje bez wpływu na charakter ich pracowni.
Wystawa składa się ze studenckich odpowiedzi na zadania oraz dokumentacji działań grupowych. Kowalski – Gutt. Dwie pracownie otwierają wstępne zadania związane z ciałem, a konkretnie – twarzą. Kowalski definiuje ją jako „obszar artystycznej ekspresji”, Gutt nawiązuje do malowania twarzy w kulturze Indian (Oznaczanie, Zmiana płci). W pracowniach Jarnuszkiewicza i Hansena należy szukać korzeni gier, współdziałań i rozmów. Odmienne podejścia Gutta i Kowalskiego można prześledzić na zadaniach grupowych: bardziej rzeźbiarskich, materialnych – u Gutta (Laserunek, Akt podzielony), medialnych, dokumentowanych filmowo – u Kowalskiego (Obszar wspólny, obszar własny, Next…).
Wystawa pracowni Grzegorza Kowalskiego i Wiktora Gutta
Salon Akademii
Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie
Źródło: ASP Warszawa