W Galerii Sztuki Wozownia zaczął się właśnie niezwykle pracowity tydzień. Już w piątek (3.08) o godz. 18 otwarte zostaną aż 3 wystawy. Galeria zaprezentuje twórczość 2 malarek i 2 rzeźbiarzy: Rafała Boettnera-Łubowskiego Inwersje quasi-muzealne: Alegoria Różnicy?, Tomasza Skórki Rzeźba figuratywna jako zbiór przedmiotów niepotrzebnych oraz Aleksandry Urban i Justyny Adamczyk Brudne ręce. Wystawy potrwają do 2 września.
Rafał Boettner-Łubowski, Źródło: Galeria Sztuki Wozownia
Rafał Boettner-Łubowski
Inwersje quasi-muzealne: Alegoria Różnicy?
Aranżacja przestrzenna pt. „Inwersje quasi-muzealne: Alegoria Różnicy?” jest próbą ukazania w nietypowej konfiguracji kilku wizualnych cytatów. Nałożony na szklany postument czarny, geometryczny stolik sprawia wrażenie jakby unosił się nad ziemią. Ustawiona na nim klasyczna, antykizująca, czarno-brązowa głowa – swoiste „janusowe oblicze” kobiecego wizerunku, przypomina XIX-wieczne odlewy z brązu, choć wykonana jest z polichromowanego tworzywa sztucznego.
Natomiast, zawieszony na ścianie, „czarny kwadrat” z powodzeniem udawać może XX-wieczny, radykalny, abstrakcyjny artefakt, pomimo tego, że „kwadrat” ten jest tylko kolejnym blatem przywołanego w realizacji współczesnego, standardowego mebla. Opisane powyżej cytaty zostaną skonfrontowane z tytułem: „Alegoria Różnicy?” – pytaniem, wygrawerowanym na złotej tabliczce, przymocowanej do jednego z rantów blatu stolika, eksponowanego na szklanym, wspomnianym wcześniej postumencie.
Kompozycja pt. „Inwersje quasi-muzealne: Alegoria Różnicy?”, która ma być eksponowana od 3 sierpnia 2012 roku w „Galerii Szatnia” toruńskiej Galerii Wozownia, jest próbą stworzenia kameralnej, refleksyjnej narracji, która dotyczy zarówno miejsca, w którym zostanie zaaranżowana, jak i pewnych o wiele bardziej ogólnych problemów, związanych ze sztuką, kulturą oraz grą pozorów, czy niejednoznacznością wielu zjawisk, które charakterystyczne są dla dynamicznych przemian współczesnego świata.
Rafał Boettner-Łubowski – artysta sztuk wizualnych. Doktor nauk o sztukach pięknych. Studia w latach 1994-2000 w Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby oraz na Wydziale Edukacji Artystycznej. Dyplom z wyróżnieniem w zakresie rzeźby w Pracowni Rzeźby prof. Józefa Petruka. Tworzy instalacje, obiekty i kompozycje rzeźbiarskie utrzymane w poetyce klasycznego posągu. Laureat kilku stypendiów artystycznych, między innymi Stypendium dla Młodych Twórców Kapituły Miasta Poznania (1999) i Stypendium Ministra Kultury z Funduszu Promocji Twórczości (2005). Swoje prace prezentował na 20. wystawach indywidualnych i ponad 40. wystawach zbiorowych. Obecnie pracuje na stanowisku adiunkta na Wydziale Edukacji Artystycznej Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu.
Tomasz Skórka, Dziecko, Źródło: Galeria Sztuki Wozownia
Tomasz Skórka
Rzeźba figuratywna jako zbiór przedmiotów niepotrzebnych
„Marzeniem moim jest znalezienie uniwersalnego rozwiązania dla rzeźby, aby bardzo długo przetrwała w przestrzeni otwartej zapewniając sobie nietykalność formą i materiałem. Zapatrzony w telewizyjne teorie na temat rozpadu plastikowych opakowań zrobiłem serię doświadczeń z żywicami, w których estetyce starałem się wydobyć formę podbijającą wątpliwe piękno sztucznych substancji.
Poszukując rzeźbiarskiej odpowiedzi dla wymagań nowego materiału uświadomiłem sobie, że śmieci zostaną po nas najdłużej nie dlatego, że są z tworzywa, które się nie rozkłada ale dlatego że są nikomu nie potrzebne. Piętno zużycia konserwuje nawet delikatne przedmioty dając im szansę przetrwania. Nie wzbudzając pożądania mogą leżeć latami tworząc galerie ogrodowych obiektów. Zapewnienie trwałości w sposobie modelowania rzeźb jakowypróżnionych z zawartości plastikowych pojemników jest śladem zderzenia z rzeczywistością, która ich nie potrzebuje.”
Tomasz Skórka
Tomasz Skórka – Urodzony 19 lutego 1971 r. w Połczynie Zdroju. Studia w ASP w Gdańsku na Wydziale Rzeźby. Dyplom w 1996 r. w pracowni prof. Stanisława Radwańskiego. Od 1996r. pracownik dydaktyczny (asystent) w pracowni Podstaw Rzeźby na Wydziale Rzeźby w ASP Gdańsk.
To będzie jedna z jego pierwszych indywidualnych prezentacji poza Gdańskiem. Na wystawie w toruńskiej Wozowni zaprezentuje prace z cyku Śmieci. Są to rzeźby wykonane w 2011 roku z laminatu poliestrowego i betonu.
Aleksandra Urban, Paciorki, Źródło: Galeria Sztuki Wozownia
Aleksandra Urban i Justyna Adamczyk
Brudne ręce
Wspólna wystawa dwóch wrocławskich artystek jest prezentacją ich najnowszych prac malarskich. Mimo odmiennych technik obrazy wykazują duże pokrewieństwo tematów i środków wyrazu. Jak mówi Aleksandra Urban: „W naszych pracach czytamy lęk przed wszystkim co może nam się przytrafić w sferze duchowej i cielesnej. I nie tylko widzimy strach przed zostaniem ofiarą przemocy fizycznej, duchowej i społecznej, ale też lęk przed chęcią stanięcia po drugiej stronie, stania się agresorem lub zainteresowanym świadkiem.”
Płótna Aleksandry Urban wypełniają przestawienia ludzi, zwierząt i innych, hybrydycznych postaci uwikłanych w tajemnicze narracje. Inspiruje je jej własna biografia przetworzona przez malarską wrażliwość, ale są to także metaforyczne wizualizacje opresyjnych relacji społecznych. Obrazy artystki to historie opowiadane półszeptem: pełne niejasności, ale mimo to niepokojące.
Justyna Adamczyk, Mecyje, Źródło: Galeria Sztuki Wozownia
Prace Justyny Adamczyk zbudowane są z form przypominających mikroskopowe widoki struktur komórkowych lub plamy z testów Rorschacha. Niepostrzeżenie przeobrażają się one w przedstawienia ludzi, tworząc kolekcję fantomowych portretów i ciał. Zwiastują one wizję świata organicznego, opartego nie na ścisłej hierarchii odrębnych gatunków, ale na płynności, gdzie odradzanie i transformacja bytów wyrasta ze wspólnego jądra zasilanego pulsującym podskórnie życiem – zoe.
Tkankę obrazów obu artystek budują prywatne i kulturowe historie o strachu, ale zawarte w nich treści symboliczne, często związane z ciałem, mają swoje podłoże między innymi w głębokim przeżyciu własnej przynależności do świata organicznego. Prezentowane na wystawie prace sprawiają, że granica pomiędzy kulturowym i naturalnym staje się jeszcze trudniejsza do wyznaczenia.
Justyna Adamczyk – ur. 1981 r. Ukończyła malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu (2007). Mieszka i pracuje we Wrocławiu. Współpracuje z galerią Happen Transfer z Warszawy – www. justynaadamczyk.blogspot.com
Aleksandra Urban – ur. 1978 r. Dyplom z malarstwa na Wydziale Malarstwa i Rzeźby na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Stypendia Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w 1998 i 2003. Współpracuje z galerią Leto z Warszawy – www.alexurban.pl
Wernisaż wszystkich wystaw 03.08.2012, godz. 18:00
Wystawy czynne 03.08.2012 – 02.09.2012
Galeria Sztuki Wozownia, Toruń
Źródło: Galeria Sztuki Wozownia
