Alina Szapocznikow podzieliła swoje życie na dwa, pomiędzy Polskę a Francję. Nic zatem dziwnego, że zarówno w jednym, jak i w drugim kraju, możemy podziwiać jej niezwykłe prace. Co prawda, ostatnią indywidualną ekspozycję dzieł artystki paryżanie mogli oglądać aż 40 lat temu, jednak dziś Szapocznikow powraca. Centrum Pompidou zorganizowało wystawę pt. „Alina Szapocznikow, du dessin a la sculpture” („Od rysunku do rzeźby”) , na której możemy oglądać ponad 100 rysunków artystki oraz kilka rzeźb.
Twórczość Szapocznikow, podobnie jak działalność wielu innych artystów, można podzielić na konkretne okresy. I tak, lata 1963-1969 to moment, kiedy artystka tworzyła dzieła o tzw. „rozczłonkowanej formie”. Lata 1969-1973 przyniosły natomiast zupełnie inną, uzupełnioną kolorem, bardziej odrealnioną estetykę jej prac.
Szapocznikow na początku lubowała się uproszczonych dziełach figuralnych, kolejno, zafascynowała się tworzywami sztucznymi: eksperymentowała z poliestrem, poliuretanem, a także żywicami syntetycznymi, czasem wzbogacała swoje prace o efekty świetlne.
Jedną z największych fascynacji Szapocznikow, było ciało ludzkie. Artystka słynie z odlewów własnego ciała, dokonywania jego artystycznej analizy. Rzeźby jej autorstwa często uzupełniane były strzępami ubrań, fragmentami fotografii, gazet, a nawet osobistych drobiazgów. Cykle dzieł z ostatnich lat życia artystki, były szczególnie intymne. Tumeurs (1969-1971) i Zielnik (1972) powstały bowiem z odlewów ciała jej syna.
Kluczowym tematem prac Szapocznikow, jakie zostały zaprezentowane na paryskiej wystawie, jest właśnie ciało ludzkie. Publiczność podziwiać może głównie ciało samej artystki, która przez lata zmagała się z chorobą nowotworową. Dzieła zdają się być niejako terapią, próbą zrozumienia tego, co dzieje się z jej organizmem. Niektóre z prac to studia bądź szkice, jedne nawiązują do idei rzeźby, inne, to rysunki są całkowicie niezależne.
Większość eksponowanych dzieł zostało wypożyczonych z instytucji wystawienniczych, takich jak MoMa. 6 prac należy do samego Centrum Pompidou, reszta, to obiekty pochodzące z kolekcji prywatnych.
Prace Szapocznikow są znane na całym świecie. Ekspozycje indywidualne artystki można było oglądać m.in. w Centrum Sztuki Współczesnej WIELS w Brukseli, Hammer Museum w Los Angeles, a także Museum of Modern Art w Nowym Jorku. Pierwszą francuską wystawę dzieł Szapocznikow, zorganizowano natomiast w roku 1973 w paryskim Muzeum Sztuki Nowoczesnej – niestety – już po jej przedwczesnej śmierci.
Źródło: centrepompidou.fr
Oprac. Olga Pisklewicz
Fot. Alina Szapocznikow, „Bez tytułu”, Centrum Pompidou
Portal RynekiSztuka.pl
