Jadwiga Sawicka uhonorowana nagrodą im. Jana Cybisa

Jadwiga Sawicka została uhonorowana nagrodą im. Jana Cybisa za rok 2013. Artystka reprezentuje swój indywidualny styl malarski zwany „pisanym”. Oprócz tego w jej twórczości możemy odnaleźć fotografie, instalacje tekstowe oraz projekty w przestrzeni publicznej.

Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pochodzi z Przemyśla. Ekspresyjne obrazy, które malowała w latach 80. ewoluowały poprzez niewielkie dzieła przedstawiające przedmioty użytkowe tj. ubrania, czy kosmetyki, aż do wielkoformatowych projektów. Ekspozycje dzieł autorki wielokrotnie można było podziwiać podczas wydarzeń w kraju i na świecie m.in. w Szwecji i Izraelu. Wystawa laureatki planowana jest pomiędzy 14 listopada, a 11 grudnia 2014 roku w Galerii DAP w Domu Artysty Plastyka.

Dobór środków wyrazu oparty jest na obserwacjach rzeczy i zjawisk w otaczającej artystkę rzeczywistości. W latach 90. Jadwiga Sawicka malowała akrylowe dzieła małych rozmiarów, ukazujące m.in. fragmenty garderoby okraszone tekstami zaczerpniętymi z masowych mediów. Wyrwane z kontekstu treści oraz prosta forma towarzyszyły artystce także w okresie po roku 1997. Tym razem jednak przedmioty oraz teksty traktowane są rozłącznie. Obrazy utrzymane w pastelowej kolorystyce zawierają sensacyjne nagłówki z gazet „Znowu zabija”, czy „Proces lekarza”.

Sawicka nie stosuje się do zasad lingwistycznych – słowa często dzielone są w niewłaściwych momentach. Liczy się jedynie przekaz, który często w współczesnym świecie ogranicza się jedynie do drastycznych słów wstępu ( Dorzynanie, Powoduje raka).  Pod koniec lat 90. Powstała seria zdjęć przedstawiająca odosobnione sukienki, garnitury, które do portfolio autorki wniosły kolejną dawkę niepokoju oraz retorycznych pytań. Wtedy także, na podstawie wcześniejszych dzieł, artystka zaczęła tworzyć wielkoformatowe plakaty, billboardy pojawiające się w wielu miastach w Polsce. Kobiecość wyrażona różowym tłem kontrastuje z czernią liter składających się na kontrowersyjny przekaz. „Czy Polska cię kocha?” – to tekst artystki, który zyskał popularność w ramach wystawy zbiorowej „Polska” w 2002 roku.

Powielane na tapetach słowa wyselekcjonowane przez Jadwigę Sawicką wyrażają pustkę, jednocześnie przywracając emocje. Sama autorka określa swoją twórczość, jako ciągłe poszukiwanie formy w celu skomentowania emocji. Instalacje prezentowane przez artystkę pobudzają zmysły. Na jednej z nich, przedstawionej w Atlasie Sztuki w Łodzi, artystka zaprezentowała charakterystyczne dla niej plakaty o treści matrymonialnej, w pomieszczeniu unosił się dodatkowo zapach tanich, różanych perfum. Prace Sawickiej posiadają elementy krytyczne, jednak pojawiające się jedynie po wnikliwej analizie treści i przekazu.

Kompozycje laureatki nagrody im. Jana Cybisa określają przepaść pomiędzy tym, kim się jest i kim chce się być. Wielopłaszczyznowa twórczość w kolorach pasteli próbuje przemówić do szybko żyjącego świata swoją prostotą formy, ale także głębią przekazu.

Katarzyna Grzemska

fot. góra Jadwiga Sawicka; źródło: Galeria Szara

Portal Rynek i Sztuka