Z kontrowersyjnym pomysłem na załatanie dziury w budżecie miasta wystąpił burmistrz Wenecji Luigi Brugnaro. Chce sprzedać dzieło Gustava Klimta „Judyta II”, ale też obrazy Marc’a Chagall’a i innych malarzy z weneckich zbiorów muzealnych. W wyniku licytacji może uzyskać około 450 milionów dolarów.
Gustav Klimt, „Judyta II”, 1909, źródło: Galeria Ca’ Pesaro
Kontrowersyjny pomysł sprzedaży „Judyty II” i innych słynnych dzieł w celu spłacenia długów Wenecji burmistrz miasta uzasadnia dość banalnie. Przede wszystkim nie chce obciążać dodatkowymi podatkami turystów. Jednocześnie podkreśla, że Gustav Klimt pochodził z Austrii, a Marc Chagall z Rosji, więc ich twórczość nie ma dokładnego odniesienia do historii i kultury Włoch. Według niego, weneckie muzea i galerie niezbyt ucierpiałyby na sprzedaży dzieł tych malarzy, za to korzystna transakcja na pewno pozwoliłaby poprawić sytuację finansową, gdyż estymacja samego dzieła Gustava Klimta „Judyta II” wynosi około 80 milionów dolarów.
W obrazie „Judyta II” pochodzącym z 1909 roku Gustav Klimt przedstawia swoją interpretację znanego i często spotykanego w światowym malarstwie biblijnego motywu Judyty i Holofernesa. Wdowa po Manassecie – Judyta przyszła do obozu wojsk asyryjskich otaczających jej ojczystą Betulię i oczarowała ich wodza Holofernesa. W nocy ścięła mu głowę i uciekła z obozu razem ze swoją służącą. Pozostając bez wodza, wojsko odwróciło i miasto było ocalone.
„Judyta II” jest kontynuacją pierwszego dzieła artysty pod tytułem „Judyta z głową Holofernesa”. W obu obrazach Klimt rezygnuje z dotychczasowej tradycji przedstawiania tego motywu. Starzy mistrzowie, miedzy innymi Botticelli, Rubens, Veronese i Tintoretto malowali główną bohaterkę zazwyczaj jako zwykłą kobietę, w białej koszuli i z mieczem, najczęściej w momencie pozbawienia wroga głowy albo tuż po. Z kolei, Judyta Klimta to kobieta demoniczna, pełna erotyzmu, prawie naga. Artysta podkreśla jej zmysłowość ostrymi rysami twarzy, czarnymi włosami, bogactwem klejnotów na jej ciele. Obecnie obraz można zobaczyć w Galerii Ca’ Pesaro w Wenecji. Biorąc jednak pod uwagę pomysł burmistrza miasta, nie wiadomo, jak długo on tam pozostanie. Tym bardziej, że jak dodaje Luigi Brugnaro, szczegółowa lista obrazów, a także termin aukcji wciąż są do ustalenia.
Głos w tej dwuznacznej sprawie już zabrał minister kultury Włoch Dario Franceschini. Podkreślił, że o licytacji dzieł należących do zbiorów muzealnych nie może być mowy, gdyż budzi to wątpliwości prawne, a jakakolwiek dyskusja na ten temat za granicą będzie tylko szkodzić wizerunkowi Włoch. Otwarte jednak pozostaje pytanie, czy właściwym jest pozbywanie się dzieł sztuki cenionych i rozchwytywanych artystów dla uzupełniania braków w finansach jakiegokolwiek miasta.
Olga Erkina
Ilustracja (góra): Gustav Klimt, fragment obrazu „Judyta II”, 1909, źródło: Galeria Ca’ Pesaro
Portal Rynekisztuka.pl
