„Narcyz” Tintoretta nowym nabytkiem Muzeum Narodowego we Wrocławiu
10.01.2019
Aktualności, Polska: wydarzenia

Od 9 stycznia w Muzeum Narodowym we Wrocławiu można podziwiać prawdziwą perłę – obraz „Narcyz” słynnego włoskiego malarza Jacopo Tintoretto.
Dzieło sztuki zostało zakupione przez Muzeum Narodowe we Wrocławiu w 2017 roku od prywatnego kolekcjonera i przez prawie rok poddawane było konserwacji. Teraz widzowie zobaczą je w specjalnych ramach wykonanych na zamówienie muzeum według dawnych wzorów weneckich.
Wrocław, jako trzecie miasto w Polsce, może słynąć z posiadania dzieła włoskiego mistrza w swoich zbiorach. Muzeum Narodowe w Warszawie posiada Portret Weneckiego Admirała tego autora, natomiast Muzeum Narodowe w Poznaniu przez jakiś czas mogło pochwalić się depozytem od prywatnej kolekcjonerki – Barbary Piaseckiej-Johnson. Po jej śmierci w 2013 roku obraz wylicytowano na aukcji Christie’s za ponad milion funtów na rzecz anonimowego nabywcy.
9 stycznia o 12:00 we wrocławskim Muzeum Narodowym odbył się briefing wraz z prezentacją dzieła, w którym udział wzieli dyrektor Muzeum Piotr Oszczanowski, kurator Galerii Sztuki XVI-XIX w. Ewa Houszka, konserwatorka dzieła Karolina Furykiewicz oraz dawni właściciele.
Specjaliści muzealni twierdzą, że Narcyz to dzieło powstałe w warsztacie Tintoretta z ingerencją mistrza w najistotniejszych partiach obrazu. Od niego wyszła sama koncepcji dzieła, a także układ kompozycyjny. Jak wykazał rentgenogram (czytelny rysunek pierwotny) figura Narcyza została przesunięta ze strony lewej ku prawej o ok. 40 cm, co potwierdzałoby bezpośrednią interwencję kompozycyjną samego mistrza, nie zaś jego warsztatowych współpracowników – wyjaśnia Ewa Houszka, kurator Galerii Sztuki XVI-XIX w. Rękę malarza widać również w przedstawieniu bohatera obrazu oraz w chatakterystycznych skrótach perspektywicznych.
Jacopo Tintoretto (a właściwie Jacopo Robusti lub Jacopo Comin, ponieważ przydomek Tintoretto znaczący tyle co „farbiarczyk”, swoje źródło miał w profesji jego ojca), urodził się w 1518 roku w Wenecji i już przez całe życie pozostał związany z tym miastem. Włoski geniusz malarstwa i rysunku tworzył w okresie manieryzmu, stając się jednym z głównych przedstawicieli szkoły weneckiej XVI wieku. Kształcił się w kręgu Bonifacia Veronesego, Parisa Bordona, czy Andrea Schiavone. Inspirowali go Tycjan, Michał Anioł i Parmigianino. Oscylował głównie wokół motywów biblijnych, żywotów świętych, mitologii, historii oraz licznych portretów. Często tworzył obrazy na zlecenie weneckich bractw religijnych i instytucji kościelnych. Był płodnym artystą, tworzył swoje dzieła w dosyć szybkim tempie, co nadało jego pracom pewne specyficzne znamię nonszalancji. Posiadał swój bardzo charakterystyczny styl pełen dynamiki i ekspresji. Zmarł w 1594 roku podczas epidemii dżumy. Jego najbardziej znane obrazy to m.in. Cud świętego Marka (1548), Lato (1555), Ukrzyżowanie (1556), Powstanie Drogi Mlecznej (1575), czy Susanna and the Elders (1555).
PS