
Wybitna polska malarka urodziła się w Warszawie w 1926 roku. Swoje studia rozpoczęła w Poznaniu, uzyskując w 1951 roku dyplom w tamtejszej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych. Pągowska szybko odnalazła się w środowisku artystycznym. Nawiązała bliskie kontakty z prof. Janem Piaseckim, Arturem Nacht-Samborskim, czy później Piotrem Potworowskim. Mocno zaangażowana w odbudowę polskiej tożsamości i kultury po drugiej wojnie światowej – artystka brała udział w twórczych działaniach m.in. w Gdańsku i Sopocie.
Styl malarski Pągowskiej nie przesiąkł programem socrealistycznym, tak charakterystycznym dla malarstwa polskiego tego okresu. Konsekwentnie rozwijała swoją własną ścieżkę artystyczną, pozostając wierna wytyczonemu przez siebie nurtowi nowej figuracji. Postacie, zwierzęta, czy obiekty pojawiające się na jej obrazach, odbiegały od klasycznego podejścia nabierając form abstrakcyjnych.

Głównym środkiem wyrazu artystki był kolor, a dokładnie plamy barw – często kontrastowo zestawianych ze sobą, za pomocą których budowała świat przedstawiony. Obrazy Pągowskiej mają w sobie ogromną siłę ekspresji, pomimo tego, iż płótna charakteryzują się brakiem szczegółów i oszczędnością farby. Rozmyte sylwetki – głównie kobiece – najczęściej przedstawiane są skrótowo i symbolicznie, a także w nienaturalnych pozach. Artystka nie koncentrowała się na konkretnych postaciach, nadając im uniwersalnego charakteru. Mimo wrażenia minimalizmu i oszczędności w dziełach Pągowskiej, które można odnieść głównie poprzez pozostawione puste fragmenty niezagruntowanego płótna, jej obrazy mają w sobie wiele dynamizmu i emocji.
Artystka uważała, że znikoma ilość kobiet należących do środowiska artystycznego jest spowodowana ich trudnością w odcięciu się od społeczeństwa, i kobiecą empatią na losy innych. Ponieważ tylko dzięki odizolowaniu się od świata zewnętrznego można w pełni poświęcić się pracy twórczej.

Od lat 50. Pągowska wystawiała swoje dzieła w Polsce i za granicą. W 1955 roku pokazała swoje prace w warszawskim Arsenale, później w 1959 na Biennale Młodych w Paryżu. W 1963 brała udział w wystawie Ecole de Paris w Galerie Charpentier, która przyniosła jej honorowe członkostwo Nouvelle Ecole de Paris i grupy Realités Nouvelles. Wystawiała się również na Salon de Mai w Paryżu w latach 1963-1966. Natomiast w 1990 roku otrzymała Nagrodę Fundacji im. Jurzykowskiego. Teresa Pągowska zmarła w 2007 roku, w Warszawie.
Obecnie prace artystki możemy znaleźć w ofercie największych w naszym kraju domów aukcyjnych. W 2007 roku obraz zatytułowany “Fotel” z 1973 roku został sprzedany podczas aukcji za 80 000 zł. Natomiast w 2013 roku podczas aukcji polskiej sztuki współczesnej dzieło “Żółty pokój” z 1971 roku zostało wylicytowane za 85 000 zł. Rekord aukcyjny padł 28 lutego 2012 roku, kiedy to praca “Biała” z 11971 roku została sprzedana za 101 000 zł oraz 13 września w 2018 roku obraz “Krynolina” z 1993 roku osiągnął wynik 210 000 zł.
Dorobek polskiej malarki na stałe wpisał się w dzieje historii sztuki. Twórczość Teresy Pągowskiej czyni ją jedną z najwyżej cenionych polskich malarek, której prace osiągają coraz wyższe ceny, a ich wartość obserwując wyniki aukcyjne nieustannie rośnie.
il. góra: Teresa Pągowska, Czternasty, 1967, olej, płótno, 130x145cm; materiały prasowe Piękna Gallery

#ArtystaTygodniaRISZ przez najbliższy tydzień na naszym Instagramie będziemy publikować prace, zdjęcia i ciekawostki z życia artystki.