Wystawa Uli Gogol „Kobieta osobna”

12.03.2025

Aktualności, Polska: wydarzenia, Wystawy: Polska

W sobotę, 8 marca odbyło się uroczyste otwarcie indywidualnej wystawy Uli Gogol pod tytułem „Kobieta osobna”. Po dłuższej przerwie w twórczości Ula Gogol powróciła do rzeźby z nową energią i intensywnością. Ekspozycja w dwóch częściach (w Centrum Kultury i Inicjatyw Obywatelskich w Podkowie Leśnej oraz Ogrodzie Rzeźb Juana Soriano) jest podsumowaniem dotychczasowych działań artystki, jak i prezentacją jej najnowszego cyklu dzieł, który powstał specjalnie na tę okoliczność. Co kryje osobista sztuka Uli Gogol?

Indywidualna wystawa Uli Gogol to manifestacja procesów i zmian — artystka prezentuje swoje najnowsze cykle rzeźbiarskie, formy przestrzenne i instalacje. Głównym trzonem ekspozycji, a zarazem punktem wyjścia dla sztuki Gogol jest cykl „Incompatibilia”, na który składa się kilkanaście dzieł. Drugą część stanowią najnowsze prace z cyklu „Przejścia-przemiany”, które powstały specjalnie na wystawę i są prezentowane szerszej publiczności po raz pierwszy. Wystawę, której kuratorkami są Anna Niemczycka-Gottfried oraz Sylwia Krzemianowska, można oglądać jeszcze do 6 kwietnia (finisaż odbędzie się o godz.16:00 w Ogrodzie Rzeźb Juana Soriano w Owczarni).

: Wystawa Uli Gogol „Kobieta osobna”

: Wystawa Uli Gogol „Kobieta osobna”

: Wystawa Uli Gogol „Kobieta osobna”

: Wystawa Uli Gogol „Kobieta osobna”

: Wystawa Uli Gogol „Kobieta osobna”

: Wystawa Uli Gogol „Kobieta osobna”

Formy niekompatybilne

Tytuł „Incompatibilia” odnosi się do „niekompatybilnych” form, jak zwykła określać je artystka, które objawiają się właśnie w jej twórczości pod postacią ostatecznego dzieła sztuki. „Niekompatybilne formy” wychodzą z próby łączenia dwóch równoległych światów — świata wewnętrznego (emocji, lęków i traum) oraz świata zewnętrznego (codzienności, cielesności, fizjologiczności). „Moje rzeźby to emocje, które mną targają” – mówi artystka. Zabawa formami, strukturami, namacalną materią jest więc rodzajem terapii. Rzeźby Uli Gogol stają się swoistymi relikwiarzami na emocje i przeżycia. Te dwa światy stykają się tutaj i przenikają — w sensie metaforycznym, jak i formalnym. Żywiczna tkanka ujawnia specyfikę wnętrza, ale jej niejednorodna struktura utrudnia widok. Dostępu broni także czerwona nić. Przedstawione realizacje są zatem ucieleśnieniem niewyrażalnego. Sztuka jest językiem tego, czego nie da się wyrazić słowami.

: Wystawa Uli Gogol „Kobieta osobna”

: Wystawa Uli Gogol „Kobieta osobna”

: Ula Gogol, Hydra, 2023, Wystawa Uli Gogol „Kobieta osobna”

„Rzeźba pozwala mi na pełne odkrycie i zarazem ukrycie emocji, lęków, niepokoju, które są ze mną nieodłącznie związane. Wyzwala mnie. Fascynującym narzędziem pracy jest dla mnie cienka czerwona linia, nić. Jej szczególny dar polegający na możliwości połączenia struktur materiału, łączenia fragmentów w jedną nieoczywistą formę. Nasza pamięć jest wybiórcza. Zszywam zatem jej skrawki, formuję, tworząc nowe ślady istnienia. Zewnętrze uwidacznia wnętrze. Formy poskręcane, pozszywane, pęczniejące. Ich wygląd uosabia stan moich emocji poddających się upływowi czasu, długo skrywane uczucia, schowane wewnątrz swoich myśli” – wyjaśnia Ula Gogol w wywiadzie z Anną Niemczycką-Gottfried.

Transformacja i tożsamość

Natomiast nowe prace („Przejścia-przemiany”) są kontynuacją wspomnianego cyklu, lecz stają się bardziej abstrakcyjne w formie. Pojawiają się także intensywne barwy, które mają być odbiciem emocji. Nowy cykl jest szczególnie związany z ideą skrawków i kawałków. Dzieła są tutaj swoimi wzajemnymi odbiciami, wycinek lub cień jednego dzieła przeradza się w nową, osobną formę. Jak uważał William James, nasze życie wewnętrzne ma naturę zmienną, przejściową, a wszelkie życiowe doświadczenia tkwią właśnie w przemianach. Cykl „Przejścia-przemiany” jest zatem odzwierciedleniem tych założeń.

: Wystawa Uli Gogol „Kobieta osobna”

: Wernisaż wystawy Uli Gogol „Kobieta osobna”, kuratorki i artystka

: Wystawa Uli Gogol „Kobieta osobna”

„To dzięki odkryciu i badań nieświadomości Freud dokonał swoich największych odkryć […], iż wszyscy bez wyjątku od narodzin aż do śmierci jesteśmy wewnętrznie rozdarci” – pisze Vivian Gornick w swojej powieści „Kobieta osobna i miasto”. Ta ludzka dychotomia, wieczny podział na logikę i uczucia, wnętrze i zewnętrze, radość i smutek, to leitmotiv sztuki Uli Gogol. Tekst Gornick przyświeca zatem wystawie w sensie teoretycznym, zarówno pod względem tytułu, jak i w kwestii przemyśleń i spostrzeżeń zawartych na kartach książki.

Ula Gogol (ur. 1971) – rzeźbiarka, artystka wizualna. W swojej twórczości skupia się na eksplorowaniu możliwości formalnych i strukturalnych rzeźby poprzez zastosowanie nietypowych materiałów i technik; bada tematy autobiograficzne, ale także uniwersalnie, szczególnie z perspektywy kobiecego doświadczenia. Wykorzystuje żywice, łącząc ją z innymi materiałami, takimi jak tekstylia, drewno, metal, czy barwniki.

Ula Gogol na tle pracy „Viscus”, 2023

Studiowała w Instytucie Historii Sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, a następnie Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Po studiach aktywnie uczestniczyła w wystawach odbywających się w Warszawie, Gdańsku, Sopocie i Krakowie. Jest członkinią Związku Polskich Artystów Plastyków.