Jak sam wspomina: „W Muzeum Narodowym we Lwowie miałem okazję podziwiać dużo ikon. Odnaleźć można w nich rośliny, które mają swoje znaczenie, ale ich rolą jest także, nie oszukujmy się, wypełnienie przestrzeni. Bardzo poruszyły mnie swoją bajkową formą. Miałem poczucie, że obcuję z roślinnością rajską, co stało się dla mnie impulsem do tworzenia własnych rajskich zielników. Nie wiem dokładnie, co to za rośliny. Dla mnie są po prostu formą tęsknoty za rajem. Przez długi czas studiowałem też historię ikony, a wpływ na moją pracę miała także sama technika – tempera żółtkowa, kompozycja, kolory”.
Na wystawie zobaczyć będzie można 18 dzieł artysty, w tym 5 form przestrzennych. Część z nich powstała pod wpływem jego ostatnich podróży, zwłaszcza do Włoch. Stąd też podtytuły wybranych prac, jak „Pieśń padewska” czy „Pieśń alpejska”. Inspiracje odnaleźć można w przetworzonych detalach architektonicznych fasady florenckiej katedry, barwie i fakturze kamienia używanego do budowy włoskich świątyń, a także w freskach z okolic Florencji i Padwy.
Istotnym elementem w jego twórczości jest znak, który przekształca w asemiczne pismo, a także natura, ujęta w formie niezwykłych pejzaży. Te motywy kształtują dwa główne cykle jego dzieł: „Pieśni”, malowane na drewnianych podobrazi, oraz „Pejzaże metafizyczne”, powstające głównie na płótnie i papierze. Geneza tych pejzaży sięga twórczości Giorgia de Chirico, Yvesa Tanguy’a oraz polskich klasyków awangardy – Jana Tarasina i Zbigniewa Makowskiego. Od 2024 roku Dolinkiewicz rozwija także działalność rzeźbiarską, tworząc formy przestrzenne z drewna, stanowiące kontynuację cyklu „Pejzaży metafizycznych”.
Hubert Dolinkiewicz (ur. 1998) ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie w 2023 roku. Dyplom z malarstwa obronił w pracowni prof. Stanisława Baja, aneks z malarstwa ściennego zrealizował u dr hab. Sylwestra Piędziejewskiego, a aneks z rzeźby u prof. Jana Mioduszewskiego. W swojej twórczości poszukuje sposobów wyrażenia sfery duchowej, czerpiąc inspiracje z tradycji sztuki sakralnej, surrealizmu i abstrakcjonizmu drugiej połowy XX wieku. Wśród jego źródeł inspiracji znajdują się również japoński drzeworyt oraz dalekowschodnia kaligrafia.
Wystawy indywidualne: