Wystawa Prinz Gholam w Zachęcie

Do 3 listopada w warszawskiej Zachęcie — Narodowej Galerii Sztuki można oglądać wystawę  Prinz Gholam — berlińskiego duetu artystycznego. Na ekspozycji oprócz dokumentacji performansów znajdziemy fotografie, rysunki, a także maski i rzeźby wykonane przez artystów. Wystawie towarzyszy także Performans w czterech wejściach w wykonaniu Prinz Gholam.

Prinz Gholam to duet działający od roku 2001 i składa się z Wolfganga Prinza i Michela Gholama. Obaj artyści pochodzą z różnych, odmiennych dla siebie kultur — libańskiej (Michel Gholam) oraz niemieckiej (Wolfgang Prinz), jednak w swojej sztuce nie są mocno przywiązani do owego narodowego i kulturowego kontekstu. Jeszcze od początków współpracy skupiają się przede wszystkim na performansie — zarówno tym na żywo, w obecności widzów, jak i dokamerowo (pod postacią fotografii czy filmu). Poza działaniami performatywnymi i tymi związanymi z nowymi mediami artyści zajmują się także realizacją wielkoformatowych rysunków oraz masek i form rzeźbiarskich w małym formacie. Wystawa w warszawskiej Zachęcie skupia się na modelu symbiotycznej współpracy, jaką wypracował sobie duet. Ekspozycja ma pokazywać dorobek artystów w sposób niekonwencjonalny. 

Performanse Prinz Gholam przywołują formalne, statyczne pozy z dawnego malarstwa i rzeźby, odsyłają do różnych źródeł, ale w odróżnieniu od tych historycznych odniesień wnoszą do nich konkretną obecność. W swojej praktyce twórcy posługują się wykonywanymi przez siebie prostymi maskami. Od 2020 roku maska kojarzy się z pandemią, ma charakter ochronny. Maski Prinz Gholam stanowią komentarz na temat tożsamości i niosą krytykę standaryzacji społeczeństwa uwarunkowanego obowiązującymi normami. Narysowane kredkami na papierze funkcjonują zarówno jako autonomiczne dzieła, jak i obiekty wykorzystywane przez artystów w ich działaniach. 

Prinz Gholam, 2024, fot. Kuba Celej, dzięki uprzejmości Zachęty

Do masek nawiązują zbiory kamyków z różnych kontynentów, z których artyści wykonują portrety, rodzaj schematycznych twarzy. Wiszące na ścianie w większej liczbie stają się pozbawionym indywidualności tłumem z pustymi oczami, kolejnymi anonimowymi bohaterami. Zza masek patrzą na widzów postaci zaludniające wielkoformatowe rysunki Prinz Gholam. Ten rodzaj twórczości zajmuje ważne miejsce w dorobku artystów. Prace wykonywane kolorowymi kredkami są wyrazem spontanicznej ekspresji i wyobraźni. 

Wolfgang Prinz, ur. 1969 w Leutkirch (Niemcy) i Michel Gholam, ur. 1963 w Bejrucie, pracują w duecie od 2001. Mieszkają w Berlinie.

Wybrane indywidualne wystawy i projekty performatywne:
Scenes from Behind, Galerie Jocelyn Wolff, Paryż/Romainville (2023); Musée dʻart contemporain de la Haute-Vienne, Rochechouart, Francja (2022); The Survivor and the Dreamer, SDK — Dresden State Museum (performans, 2022); While Being Other, Mattatoio, Rzym (2021); My Heart Is a Poised Cithara, Hidden Histories, Museo Nationale Romano, Palazzo Altemps, Rzym (performans, 2020); Dial F for Father, MEWO Kunsthalle Memmingen, Niemcy (2020); Dial F for Father, Art in Public Space Tyrol, Austria (performans, 2019); Speaking of Pictures, Galerie Jocelyn Wolff, Paryż (2018); Centre Pompidou Metz, Francja (performans, 2010).

Wybrane wystawy zbiorowe:
Never Cross the Same River Twice, Troy House Art Foundation, Londyn (2023); The New Man — The Announcer — The Constructor, Kestner-Gesellschaft, Hanower (2023); Aranya Plein Air Art Project, Aranya Art Center, Jinshanling, Chiny (2023); Aichi Triennale, Nagoya, Japonia (2022); Villa Massimo in Cittá, Rzym (2021); Syncopation: Contemporary Encounters with the Modern Masters (2020); Pola Museum of Art, Sengokuhara/Hakone, Japonia (2019); The Video is the Message, Hamburger Kunsthalle (2018); documenta 14, Ateny i Kassel (2017); Generosity — The Art of Giving, National Gallery Prague, Praga (2016); Soleil Politique, Museion Bozen/Bolzano (2014); Blue Times, Kunsthalle Wien, Wiedeń (2014); Le Movement Performing the City, Swiss Sculpture Exhibition, Biel/Bienne (2014); The Living Currency/Die Lebende Münze, 6th Berlin Biennale for Contemporary Art, Hebbel am Ufer, Berlin (2010); The Living Currency, Tate Modern, Londyn (2008).

 Kuratorka: Maria Brewińska

 7 września–3 listopada 2024