Zofia Artymowska. Przestrzeń i konstrukcja

Wystawa „Zofia Artymowska. Przestrzeń i konstrukcja” jest drugą wystawą, którą Muzeum Narodowe w Gdańsku włącza się w obchody stulecia ruchu awangardowego w Polsce. Wystawa będzie prezentować rzadko obecnie pokazywane prace artystki, której droga twórcza wiodła od informelu do abstrakcji geometrycznej wywodzącej się z konstruktywizmu.

Zofia Artymowska z domu Bochenek (1923-2000) studiowała na Wydziale Malarstwa krakowskiej ASP, gdzie uzyskała dyplom w pracowni Eugeniusza Eibischa. W latach 50. była pedagogiem w krakowskiej, a następnie warszawskiej ASP oraz w PWSSP we Wrocławiu. Wykładała też malarstwo ścienne i rysunek na uniwersytecie bagdadzkim i uniwersytecie w Teheranie. Miała ponad 30 indywidualnych wystaw, m.in. w warszawskiej „Zachęcie”, The Mall Galleries w Londynie, Nowym Jorku, Pradze. Brała udział w wielu wystawach zbiorowych, m.in. w Monachium, Paryżu, Kolonii, New Delhi, Teheranie, Caracas, Bredzie, Pekinie, Londynie i Kuwejcie. Jej prace znajdują się w zbiorach Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowego w Warszawie i Krakowie, w Museo de Bellas Artes w Bogocie, Museum of Modern Art w Bagdadzie, Muzeum w Bochum oraz w wielu kolekcjach prywatnych, m.in. w Stanach Zjednoczonych, Szwecji, Danii, Wielkiej Brytanii, Francji, Niemczech.

Początkowo artystka budowała kompozycje z prostych elementów, jak kreski, paski czy kręgi. Badała relacje przestrzenne w obrazie i z matematyczną dokładnością wyznaczała miejsce każdemu elementowi. Konsekwentnie trzymała się ascetycznej linii, gdzie jeden motyw kompozycyjny powtarzała w rozmaitych wariantach kolorystycznych. Multiplikacja jednego modułu, silne akcentowanie trójwymiarowości oraz barwy połączonej z metalicznym lśnieniem stały się najbardziej charakterystycznymi cechami jej obrazów i trwale wpisały Artymowską w nurt op-artu. Jest to rodzaj abstrakcji geometrycznej skupiającej się na wrażeniach wzrokowych i działaniach optycznych, których efektem są obrazy o jednolitej formie, równocześnie dynamicznej i wyrafinowanej kolorystycznie. W latach 70. głównym „modułem” kompozycji stał się walec, potraktowany jednostkowo lub jako fragment większego układu. Ta cylindryczna forma była podstawowym elementem w budowaniu przestrzeni i ukazywaniu ruchu na dwuwymiarowej powierzchni obrazu. Malarka zmniejszała lub zwiększała moduł, wydłużała go lub ścieśniała, stosowała układy symetryczne i asymetryczne, zestawiała kontrastowo bądź łagodnie zmieniała barwę. W ten sposób powstał cykl „Poliformy”, a w kolejnej dekadzie cykl ”Przestrzeń zwielokrotniona”. Jest to malarstwo skupione na warstwie wizualnej, nie wymaga szukania ukrytych znaczeń, pozwala odbiorcy na wpisanie własnych emocji i nastrojów.

Na wystawie pokazanych zostanie 35 prac artystki pochodzących ze zbiorów prywatnych.

Miejsce: Muzeum Narodowe w Gdańsku/Oddział Zielona Brama

ul. Długi Targ 24, 80-828 Gdańsk

Wernisaż: 13.07.2017 r., godz. 18.00 (wstęp wolny)

Termin: 14.07.2017 – 10.09.2017 r.

Kuratorka: Małgorzata Ruszkowska-Macur

fot. (góra) Zofia Artymowska, Poliformy LX, Wielki Mogoł, 1975, akryl-płótno, źródło: materiały prasowe organizatora

Rynekisztuka.pl