SilesiaTopia

Polsko-niemiecki projekt artystyczny SilesiaTopia podejmuje skomplikowany temat tożsamości; splecionej (i splątanej) historii sąsiadujących krajów postrzeganej ze wspólnej, proeuropejskiej perspektywy.

Czas i przestrzeń, pamięć i tożsamość – pojęcia na ogół wiązane z ciągłością i jednorodnością okazują się być materiałem splecionym z różnorodnych fragmentów. Pamięć zbiorowa i własne wspomnienia, mapa mentalna i fizycznie wyznaczone granice, tożsamość narodowa i ‘małe ojczyzny’,  język ojczysty i ten drugi – język obcy… życie śląskich miast okazuje się być życiem wielokrotnym.

Inicjatorka i dyrektor artystyczny projektu: Karina Schönthaler Pośpiech
Kuratorka: Małgorzata Szandała

Uczestniczące artystki:

• Claudia Hajek
  „Area, 2013”
  Chodzi o powierzchnie, linie i rytm, chodzi o przemiany, pęknięcia, ruchy, chodzi o czas i przestrzeń.
• Doris Hinzen-Röhrig
  „Hommage á Huta Zabrze”
  Panorama  śródmiejskiego kompleksu hutniczego wywołuje we mnie rozliczne pytania o historię tego miejsca.
• Georgia Krawiec
  „Dychotomia gniazd. Śląskie portrety z tej i nie z tej ziemi”
  Utrwalam wizerunki śląskich rozdzielonych rodzeństw, żyjących „po tej i po drugiej stronie”.
• Kasia Kujawska-Murphy
  „Tożsamość”
  Język wyznacza naszą tożsamość. Pomimo wolnych granic w Europie tworzymy je sami – granice mentalne.
• Ute Lindner
  „Jestem jeszcze w swoim domu”
  Podróż w historię własnej rodziny w Karkonosze. Ostatnie słowa Gerharda Hauptmanna są pytaniem o tożsamość. Gdzie i kim jestem?
• Katarzyna Łyszkowska
  „Południca/Połednica/Pschespolnitza“
  Opisuję polsko-niemieckie stosunki bazując na wspólnych elementach baśni z terenów Śląska, Prus Wschodnich i obecnych Niemiec.
• Joanna Nowicka
  „Przenikanie”
  Portretując rodziców z dziećmi oraz architekturę Osiedla Borsiga pokazuję tajemnicę przenikającej się historii.
• Jani Pietsch
  „Dom Dziecka w Zabrzu – zmienne tożsamości”
  Kilkoro polskich dzieci żydowskiego pochodzenia ocalało z Holocaustu, dzięki temu, że polscy katolicy ukryli je przed Niemcami.
• Karina Schönthaler-Pospiech
  „Pościelona na różach. Polsko-niemiecka pamięć narodowa i rodzinna”
  Łączę fragmenty mojej i tamtej historii w dwustronnych pasmach o formacji inspirowanej Stonehenge.
• Mona Tusz
  „Widzę przez Laurę”
  Przy okazji  malowania murali, amatorsko filmowałam sceny z życia Bozywerka i innych miejsc, których wspólnym elementem jest poprzemysłowa wyrwa, którą pragnę zamalować.

„Czas jest tym dla kultury pamięci, czym przestrzeń dla ars memoriae.”
J. Assmann, Kultura pamięci