Wyzwalanie. Wystawa prac Dobiesława Gały

Prace mają oddziaływać i podkreślać jak ważnym czynnikiem w procesie kreacji jest oddziaływanie czasu i wpływ przemijania. Mają ukazywać stopniowy i bezustannie postępujący proces zmian, dziejący się w czasie tak wydłużonym, iż wydawałoby się, wręcz zatrzymanym. Zarówno w rzeźbach jak i pracach na płaszczyźnie chcę opowiadać o efemeryczności i ulotności egzystencji, którą odsłania wciąż postępujący proces zmian.

Człowiek jako byt fizyczny pozostawia w  świadomości otoczenia trwały ślad  metafizyczny  swej obecności . Ten ślad jest ingerencją w przestrzeń otoczenia, pewnego rodzaju deformacją struktury otoczenia, współistnieniem w czasie, wpływaniem na przyszłość. Z biegiem czasu ślad ten, zanika, zarasta materią czasu i biegiem życia kolejnych istnień. Pojedynczy życiorys staje się elementem historii. Tak samo jak przyrastają słoje drzewa, byt zostawia swój ślad, który z biegiem czasu maleje, zmniejszany przez ingerencje innych egzystencji. Każdy realny kształt zamazuje się, staje się pamięcią o przedmiocie. Jak twarz, gdy za długo patrzy w lustro. Czas przebiega mimochodem obok. Niezauważalnie.

Projekty z piętnem czasu kreują przestrzeń tego co przemija, odchodzi, bądź  już odeszło, zatrzymując widza w  stanie zawieszenia, pomiędzy przyszłością, teraźniejszością, a przeszłością. Odbiór pracy wymaga specyficznego sposobu poruszania „pomiędzy” – przemiana- to moment specyficzny, pomiędzy istnieniem, a niebytem, to świadomość efemeryczności i ulotności egzystencji. Poprzez prezentację różnych faz postępującej destrukcji, istnieje szansa powrotu do przeszłości, dająca wyobrażenie zdarzeń  minionych, niepełne i nieostre wprawdzie, ale pozwalające na rekonstrukcje zdarzeń.  W projektach bardzo ważna jest relacja między czasem, serią zdarzeń (związanych z powtarzalną  ingerencją) a przedmiotem, sprawiając, iż  niewielka zmiana z racji wielokrotnej repetycji jest w stanie odmienić  całą rzeczywistość. Prace są moją  grą w uobecnianie, w znajdowanie się w czasoprzestrzennym zapętleniu. Staje się impulsem do poszukiwania własnej tożsamości i potrzeby nazwania siebie.

Z cyklu przejścia, Dobiesław Gała

Dobiesław Gała, urodzony w 1975 r. w Ostrowcu Świętokrzyskim, artysta rzeźbiarz, doktor sztuki, jest adiunktem na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w Pracowni Rysunku na Wydziale Rzeźby. Ukończył Studia na Wydziale Rzeźby Krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Został wyróżniony m.in. stypendium Akademii Sztuk Pięknych w Norymberdze, gdzie pracował pod kierunkiem Tima Scotta. Uzyskał dyplom w 2000 r. w pracowni prof. Mariana Koniecznego. Stypendysta Ministra Kultury RP oraz laureat wielu prestiżowych nagród za twórczość artystyczną. Swoje prace prezentował na ponad 60 wystawach indywidualnych i zbiorowych.