Porcelana miśnieńska, źródło: wikipedia
Porcelanę uważaną za najszlachetniejszy rodzaj ceramiki, wynaleziono w VII wieku w Chinach. W średniowieczu wyroby porcelanowe docierały do Europy dość sporadycznie, a pierwsze ich egzemplarze przywiózł z podróży w 1275 roku Marco Polo.
Eksperymenty zmierzające do odkrycia sposobu produkcji porcelany podejmowano w Europie już w XV wieku. Jednak dopiero na początku XVIII wieku w Saksonii pojawiły się warunki sprzyjające porcelanowym przedsięwzięciom. Elektor saski i król polski August II Mocny – nota bene wielki miłośnik sztuki – zainteresowany chemicznymi badaniami Ehrenfrieda Walthera von Tschirnhausa i alchemicznymi eksperymentami Johanna Friedricha Bottgera – w 1704 roku nakłonił uczonych do współpracy przy poszukiwaniach właściwej receptury. W 1709 roku po wielu próbach i niepowodzeniach udało się uzyskać unikalną, faktyczną recepturę podstawowego składu masy porcelanowej, na którą złożyły się glinka kaolinowa, kwarc i skaleń.
23 stycznia 1710 roku na mocy dekretu królewskiego powstała pierwsza europejska wytwórnia porcelany w Miśni. Początkowo manufaktura realizowała wyłącznie królewskie zamówienia, wykonując monumentalne rzeźby i kopie porcelany orientalnej przeznaczone do dekoracji pałacu Japońskiego w Dreźnie. Po śmierci króla, zarząd manufaktury objął minister Heinrich von Bruhl, który całkowicie zmienił profil tej produkcji. Miejsce kopii wschodniej porcelany zajęły wspaniałe zdobione serwisy i figurki przeznaczone do dekoracji stołu biesiadnego. Ich okazałe zdobienia malarskie powstały przy użyciu bogatej palety barw opracowanej przez Johanna Gregoriusa Horoldta. Autorem wspaniale wymodelowanych figurek o tematyce mitologicznej lub rodzajowej był Johann Joachim Kandler.
Miśnia zachowała uprzywilejowaną pozycję na tle Europy przez cały XVIII wiek, jednak również potem stanowiła wzór dla powstających manufaktur.
Kama Wróbel
Portal Rynek i Sztuka
