Wnuczka niemieckiego malarza, Otto Dixa, którego prace znalezione zostały wśród 1406 obrazów, skonfiskowanych z mieszkania Corneliusa Gurlitta, nazwała podejście władz niemieckich do całej sprawy „skandalicznym“.
Nana Dix, wnuczka niemieckiego malarza Otto Dixa w swojej pracowni, 21 listopada 2013 roku. Zdjęcie: Celine Le Prioux
Nana Dix twierdzi, iż władze niemieckie nigdy nie odniosły się do sprawy zagrabionych podczas II Wojny Światowej dzieł w sposób prawidłowy. Jej dziadek, Otto Dix, był prześladowany przez nazistów, którzy zaklasyfikowali jego prace jako dzieła sztuki „wynaturzonej”, sprzecznej z założeniami ideologicznymi Trzeciej Rzeszy. Jego obrazy, przedstawiające w karykaturalny i humorystyczny sposób wpływ wojny na niemieckie społeczeństwo, zinterpretowane zostały przez nazistów jako zdegenerowane.
Sztuka Dixa odzwierciedlała horror, jaki przeżył w okopach podczas I Wojny Światowej. Doświadczenia te opisywał często jako „ohydne”, co było sprzeczne z nazistowską niekwestionowalną gloryfikacją niemieckich sił zbrojnych.
Podobnie jak inni spadkobiercy dzieł sztuki skonfiskowanej przez nazistów, Nana Dix także wyraziła swoje oburzenie w kwestii nieujawnienia pełnej listy znalezionych obrazów przez niemieckie władze.
Wśród obrazów Dixa znalazły się nieznane dotąd dwie akwarele, rysunek i autoportret artysty. Nana Dix nie kryje swego zdziwienia i żalu, tym bardziej, iż mieszka niecały kilometr od mieszkania Corneliusa Gurlitta, w którym przez tak długi okres czasu znajdowały się zaginione prace jej dziadka. Twierdzi, że Gurlitt nie mógł wieść szczęśliwego życia, kryjąc tak wielką tajemnicę.
Nana Dix, wnuczka niemieckiego malarza Otto Dixa w swojej pracowni, 21 listopada 2013 roku. Zdjęcie: Celine Le Prioux
Nana Dix, która również jest artystką, miała siedem lat, gdy jej dziadek zmarł w 1969 roku. Wspomina Otto bardzo dobrze, podkreśla jednak, że doświadczenia wojenne załamały go. Dix został wyrzucony z Akademii w Dreźnie w roku 1933, gdy naziści doszli do władzy, oddalając się tym samym od malarstwa. Gdy w 1937 roku naziści zorganizowali niesławną wystawę „sztuki wynaturzonej”, szydząc ze skonfiskowanych prac, obrazy Dixa – „War Cripples” oraz „The Trench” zajęły na niej honorowe miejsce.
Po wystawie prace zostały spalone, malarzowi groziła natomiast deportacja i więzienie, w związku z czym uciekł na południe Niemiec. Został jednak powołany do służby wojskowej w czasie II Wojny Światowej, po czym wzięty do niewoli przez Francuzów. Został wydany na wolność w roku 1946 i wznowił artystyczną karierę w Dreźnie. W jego pracach przez cały czas dominowały motywy związane z okrucieństwami wojny.
Lista pierwszych ze znalezionych 1406 prac została udostępniona przez niemieckie władze na stronie internetowej lostart.de. Cornelius Gurlitt, z którego mieszkania obrazy zostały skonfiskowane nie chce jednak słyszeć o dobrowolnym zwrocie prac ich prawowitym właścicielom, twierdząc, iż wszystkie dzieła, które przechowywane były w jego mieszkaniu, są jego własnością.
Fot. Obrazy niemieckiego malarza i grafika Otto Dixa. Zdjęcie: Michael Dalder
Źródło: artdaily.com
Oprac. Eliza Ortemska
Portal RynekiSztuka.pl
