Multimedialny projekt pt. „Święto wiosny”, który należy do grona najbardziej rozpoznawalnych i cenionych prac Katarzyny Kozyry, można było oglądać na paryskiej Nocy Muzeów w ogrodach Muzeum Rodina.
"Święto wiosny"; Zachęta Narodowa Galeria Sztuki
Pomysł na wideo-instalację powstał w oparciu o balet Igora Strawińskiego w choreografii Wacława Niżyńskiego i wykonaniu Baletów Rosyjskich Sergiusza Diagilewa. Premierowy pokaz, który miał miejsce w Paryżu 29 maja 1913 roku, wywołał wśród widzów prawdziwą falę krytyki.
Niemal 100 lat później, paryska publiczność mogła oglądać jego uwspółcześnioną wersję. Instalację, jaka została poświęcona aspektom śmierci i odrodzenia, wyświetlono na siedmiu ekranach ustawionych w dwa kręgi. Projekcja odbyła się w ogrodzie, co tylko dodatkowo podkreśliło problematykę naturalnej cykliczności życia.
Cały pokaz to pełne sprzeczności taneczne przedstawienie. Tancerze to starzy, niedołężni ludzie, którzy wykonują jeden z najtrudniejszych baletowych układów. Wszystko to jest jednak fikcją – podobny efekt został uzyskany poprzez sfotografowanie występujących w projekcie osób na leżąco, na białym tle. Dopiero później złożono je w całość i stworzono końcowy efekt za pomocą techniki animacji poklatkowej. „Święto wiosny” jest więc tysiącem ujęć starych, bezbronnych ciał, które wyświetlane z częstotliwością 1500 klatek na minutę, tworzą płynny, naturalnie wyglądający obraz.
Praca Kozyry kryje w sobie także odniesienia do pogańskich obrzędów i rytuałów łączących się z kultem ziemi. Kobieta, która wchodzi w rolę ofiary, wykonuje niezwykle euforyczny taniec, aby w końcu bez tchu skonać. Co jednak zaskakujące, po chwili podnosi się i tańczy dalej. Tak oto śmierć i życie zataczają koło – stają się spójne i nie mają końca. Energiczny taniec starych ludzi intryguje i niepokoi jednocześnie – instalacja Kozyry jest dziełem w którym umieranie i destrukcja są konieczne w dążeniu do odrodzenia.
„Święto wiosny” można było oglądać podczas paryskiej Nocy Muzeów, w sobotę 19 maja 2012, od godziny 19:00 aż do północy. Instalacja należy do Zachęty Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie.
[vsw id=”iaHD9aYLnpg&feature” source=”youtube” width=”600″ height=”450″ autoplay=”no”]
Źródło: Muzeum Rodina
Oprac. Olga Pisklewicz
Portal RynekiSztuka.pl
