Założeniem wystawy jest ukazanie Picassa jako sztandarowego artysty modernizmu; twórcy, który u schyłku swojego życia sięga po klasyczną technikę artystyczną, jak się okazuje niezwykle aktualną we współczesnej epoce telewizji i kultury masowej.
Pablo_Picasso, mat. prasowe
Pablo Picasso, to artysta którego twórczość charakteryzuje seria rozgrywających się na wielu poziomach powrotów i powieleń – powtarza m.in. motywy wykorzystywane przez całe życie (cyrk, akrobaci), odnosi się do mistrzów malarstwa europejskiego (Rembrandt, Goya, El Greco), ilustruje klasyczne dzieła literatury światowej (Cervantes) oraz przywołuje wątki zawsze mu bliskiej kultury hiszpańskiej. Często również chcąc podkreślić rolę twórcy i jego relacji ze społeczeństwem, powtarza motyw modela i publiczności.
Na wystawie zaprezentowane zostaną prace powstałe od marca do października 1968 roku, m.in. seria Raphaël et Fornarina, w której Picasso przywołuje motywy literackie i swój ulubiony wątek: wszechobecny erotyzm i seksualność; grafiki z motywem cyrku, ulubionym tematem wczesnej twórczości artysty oraz reinterpretacje motywów malarstwa europejskiego przechwycone od: Ingres`a, Poussina, Maneta, z malarstwa holenderskiego czy od Velázqueza.
Wybrana ekspozycja prac poruszy również inny istotny w twórczości Picassa wątek związany z rodziną Crommelyncków, a dokładnie Piero Crommelynckem, których artysta poznał w 1963 roku. Piero Crommelynck – mistrz rytownik – urodził się w Rapallo we Włoszech w 1934 roku, zmarł w 2001 roku. Był synem belgijskiego dramaturga Fernanda Crommelynck, autora „Le cocu magnifique”, zilustrowanego przez Picassa w 1966 roku. Crommelynck uczęszczał na kurs grafiki w pracowni Rogera Lacourière, atelier, otwartym w 1929 roku w dzielnicy Montmartre, które gościło największych artystów od Jean-Emile Laboureur po Matisse’a, poprzez Léger i Braque’a. To tam Piero, młody uczeń zafascynowany Picassem, obserwował pracę Mistrza, odnajdując swoją własną drogę. Wraz z bratem Aldo Crommelynck otwarł atelier w 1959 przy ulicy Gergovie. Jakość i finezja ich pracy szybko przyciągnęła wielu artystów, w tym André Masson, Alberto Giacometti, Jacques Villon, Joan Miró, Alberto Magnelli, Henri Michaux. Prawdziwa przygoda braci rozpoczęła się jednak w 1963 roku, kiedy Picasso przyniósł się na południe Francji. W odpowiedzi na zapotrzebowanie Picassa na wykonanie miedziorytów w pobliżu jego domu w Mougins, Aldo i Piero Crommelynck założyli atelier, w którym wykonali około 750 miedziorytów. Piero, który pracował u boku wielkiego mistrza przez ostatnie dziesięć lat życia Picassa, pojawia się częściej w jego twórczości, niż jakakolwiek inna muza artysty. Historycy sztuki słusznie zauważyli, że jednym z powodów zainteresowania Picassa wyglądem Piera była jego fizjonomia, uderzająco podobna do ojca Picassa, postaci, która prześladuje prace artysty w różnych przebraniach.
Pablo_Picasso, mat. prasowe
Na wystawie pokazane zostaną więc grafiki z kolekcji rodziny Crommelynck przedstawiające Crommelyncków i Picassa podczas sjesty, fotografie rodzinne Crommelyncków i Picassa w Mougins oraz wybrane przez Landę Cormmelynck filmy przedstawiające relacje Picassa i Piero. Warto podkreślić, że wszystkie prace zaprezentowane podczas ekspozycji w galerii Rondo Sztuki będzie można zobaczyć w Polsce po raz pierwszy.
Dodatkowo prezentacji prac Picassa towarzyszyć będzie publikacja przygotowana przez wybitnego francuskiego artystę – malarza Jean-Michela Alberolę, która stanowić będzie nie tyle katalog, co swego rodzaju artystyczną książkę na temat Picassa. Jean – Michel Alberola urodził się w 1953 roku w Algierii. Po przyjeździe do Francji ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Marsylii. Uważany wraz z Gérardem Garouste i Jean-Michelem Blaisem za jednego z najważniejszych innowatorów francuskiego malarstwa lat 80. XX wieku.
Alberola znany jest z nowatorskiego malarstwa, grafiki, kolaży, rzeźb i instalacji, a także m.in. z malowania bezpośrednio na ścianach galerii. Jego prezentowanym dziełom często towarzyszą autorskie komentarze, z ironią i dystansem atakujące wysoki status sztuki. Jean-Michel Alberola jest twórcą związanym z Katowicami. Gościł w stolicy województwa śląskiego już kilkakrotnie. Podczas XVII Górnośląskiego Festiwalu Sztuki Kameralnej pojawił się z wystawą „Echa i fantomy 1968”, w zeszłym roku zaprezentował w Katowicach dwa filmy z autorskiej serii „Kroniki japońskie”: „Koyamaru, zima i wiosna” oraz „Koyamaru, lato i jesień”., zgodził się także pełnić rolę honorowego ambasadora katowickiej kandydatury do tytułu Europejskiej Stolicy Kultury 2016, tutaj także będzie powstawał jego autorski film (większa część akcji produkcji będzie miała miejsce w Katowicach i Cieszynie).
Oprowadzanie kuratorskie – Łukasz Białkowski
Współorganizator: Instytucja Kultury: Katowice Miasto Ogrodów. Wydarzenie organizowane w ramach projektu AMBASADA MŁODYCH.
Materiały prasowe
Wystawa objęta patronatem medialnym
