Jej fotografie weszły do kanonu polskiej sztuki 2. połowy XX wieku, ale zajmuje się też rysunkiem, performance, sztuką wideo, instalacją i rzeźbą.
Natalia LL – Natalia Lach-Lachowicz, urodziła się w 1937 w Żywcu. W latach 1957-1963 studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu pod kierunkiem prof. S. Dawskiego. Od 1964 roku należy do Związku Polskich Artystów Fotografików. W 1970 roku wraz z Andrzejem Lachowiczem i Zbigniewem Dłubakiem założyła grupę i Galerię Permafo, działającą do końca 1981. Od lata współtworzy międzynarodowy ruch sztuki feministycznej, biorąc udział w sympozjach i wystawach.
Do jednej z najbardziej znanych realizacji Natalii LL należy cykl „Sztuka konsumpcyjna” z początku lat 70. i o kilka lat późniejszy Sztuka postkonsumpcyjna. Pokazuje modelkę podczas wykonywania gestów i czynności, związanych z konsumpcją. Prace tworzą fotograficzny performance, zbliżony do narracji typu filmowego. Artystkę interesuje wiele tematów, w latach 80. podejmowała zagadnienia filozoficzne, religijne czy magiczne. Często jako bohaterkę zdjęć umieszcza siebie samą. W swoich odważnych realizacjach łączy wątki erotyczne z osobistymi, feministyczne z politycznymi, czerpiąc też świadomie ze świata pop kultury. Jej późniejsze prace – z początku XXI wieku, komentują w indywidualny sposób ważne wydarzenia, w tym polityczne, ale artystka jest przy tym skupiona na własnych problemach osobistych, głównie odwołując się do tradycji body-artu. Ten właśnie kierunek, obok konceptualizmu i pytań o naturę sztuki, okazał się decydujący dla jej twórczości.
Źródło: Muzeum Ernsta
Prace artystki prezentowane były na wielu ważnych wystawach sztuki w kraju i zagranicą. Znajdują się m. in. w zbiorach Frauen Museum w Bonn, Museum of Modern Art w Lubljanie, Ludwig Museum w Kolonii, International Center of Photography w Nowym Jorku czy Musée National d’Art Moderne, Centre Georges Pompidou w Paryżu. Przyznawana od 2001 roku Nagroda im. Katarzyny Kobro to wyjątkowe wyróżnienie w dziedzinie sztuki, bo jako jedyne w Polsce przyznawane artystom przez artystów. Pomysłodawcami idei dorocznego nagradzania artystów przez kolegium złożone z przedstawicieli różnych dziedzin sztuki są Józef Robakowski i nieżyjąca już Nika Strzemińska, córka Katarzyny Kobro i Władysława Strzemińskiego. Nominację do nagrody można otrzymać tylko raz.
Celem nagrody jest uhonorowanie postawy progresywnej i poszukującej artysty otwartego na wymianę myśli, bezinteresownego inicjatora zdarzeń kulturowych. Do 2010 roku Nagroda im. Katarzyny Kobro wręczana była w Galerii Wschodniej, a od dwóch lat – decyzją Józefa Robakowskiego i ówczesnego fundatora Dariusza Bieńkowskiego – w Muzeum Sztuki w Łodzi. W jury tegorocznej edycji zasiedli: Elżbieta Anna Jabłońska, Jadwiga Sawicka – przewodnicząca kapituły, Marta Deskur-Wolska, Paweł Susid oraz Robert Rumas.
Wyróżnienie zostanie wręczone 19 stycznia o g. 18:00 w ms², filii Muzeum Sztuki w Łodzi.
Informacja prasowa
Zenada nie sztuka